زانو یکی ازبیشترین اندامهای در معرض بروز آسیب در ورزش تکواندو، همچنین بیشترین علت ناتوانی و از کار افتادگی این ورزشکاران میباشد. هدف تحقیق حاضر بررسی شیوع، علل و مکانیزم آسیبهای لیگامنتی زانو در تکواندوکاران مرد حرفهای ایران در لیگ برتر 91- 92 بود. نمونههای این تحقیق( سن 7/3 ± 6/25 سال، قد 24/2± 86/181 متر و وزن 14/11± 83/75 کیلوگرم) را ورزشکارانی تشکیل دادند که در گذشته دچار آسیب شدید و یا متوسط در ناحیه زانو شده و برای درمان به پزشک و یا فیزیوتراپ مراجعه کرده بودند. اطلاعات مربوط به آسیبهای زانو ( نوع، مکانیسم، زمان بروز آسیب و دیگر موارد )، با استفاده از پرسشنامه تعدیل یافته فولر و همکاران از طریق مصاحبه با بازیکنان آسیب دیده و بررسی پرونده پزشکی آنها ثبت شد. از آمار توصیفی و همچنین از کای اسکور (ضریب خیدو) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که از بین 180 بازیکن حاضر در لیگ برتر تکواندو 43 نفر دچار آسیب در ناحیه زانو شده اند( تعداد 63 آسیب؛ برابر با 35 آسیب در هر 100 بازیکن ). متداولترین نوع آسیب در بین آسیبهای لیگامنتی آسیب لیگامنت متقاطع قدامی با 6/28 درصد و بعد از آن لیگامنت متقاطع خلفی با 4/25 درصد بود. در این تحقیق مکانیزمهای غیربرخوردی با 97 درصد بیشترین تأثیر را در ایجاد آسیب لیگامنت متقاطع قدامی داشتند و در این میان فرود نامناسب پس از اجرای ضربات پرشی با 4/39 درصد، بطور معناداری بیشترین سهم را در ایجاد آسیب لیگامنت متقاطع قدامی داشت( 05/0>p و 394/11 = x2). در بین آسیبهای لیگامنتی برخورد قوی ضربه آبدولیو چیگی با بدن حریف با 43 درصد شایعترین مکانیزم بروز آسیب لیگامنت متقاطع خلفی بود. ولی این میزان از لحاظ آماری معنادار نبود(05/0<p و 095/5 = x2). بین تکواندوکاران دارای آسیب ACL و تکواندوکاران دارای آسیب PCL از لحاظ موقعیت پای آسیب دیده در هنگام آسیب تفاوت معنی داری مشاهده شد(05/0>p و 594/14 = x2). در این تحقیق بیشتر آسیبهای مفصل زانو از نوع پارگی کامل لیگامنت(63 درصد) بود و این میزان تفاوت معناداری با کشیدگی داشت (001/0=p و 953/39 = x2). آسیبهای مفصل زانو در پای برتر(67 درصد) بطور معناداری بیشتر از پای غیر برتر بود (022/0=p و 233/5 = x2). میزان آسیب در پای ضربه با 72 درصد بطور معنیداری بیشتر از پای اتکا مشاهده شد( 01/0>p و 558/32 = x2). آسیب در زمان مسابقه با 67 درصد بیشتر از آسیب در زمان تمرین مشاهده شد(05/0>p و233/5 = x2). میزان بروز آسیب در راند سوم (48 درصد) بطور معناداری نسبت به راندهای اول و دوم بیشتر بود(01/0>p و 79/12 = x2).
واژگان کلیدی: تکواندو، آسیب ورزشی، لیگامنت متقاطع قدامی، لیگامنت متقاطع خلفی
فهرست مطالب
عنوان مطالب صفحه
فصل اول: طرح تحقیق
1-1- مقدمه 1
1-2- شرح و بیان مساله پژوهشی 2
1-3- اهمیت و ارزش تحقیق 3
1-4- اهداف تحقیق 4
1-4-1- هدف کلی 4
1-4-2- اهداف فرعی تحقیق 4
1-5- فرضیه ها یا سوالهای ویژه تحقیق 5
1-6- محدودیتهای تحقیق 6
1-6-1- محدودیتهایی که کنترل آنهادر اختیار محقق نبوده است 6
1-6-2- محدودیت هایی که کنترل آنها در اختیار محقق بوده است 6
1-7- تعریف واژهها 6
1-7-1- تعاریف نظری 6
1-7-2- تعارف عملیاتی 7
فصل دوم: ادبیات پیشینه
2-1- مقدمه 8
2-2- تکواندو 8
2-3- آناتومی زانو 9
2-3-1- آناتومی مفصل زانو 9
2-3-2- حرکتشناسی زانو 9
2-3-3- بافتهای نرم 10
2-3-4- کشکک 13
2-3-5- نوار خاصرهای- درشتنئی 13
2-4- عضلات زانو 13
2-4-1- عضلات چهار سر ران 13
2-4-2- عضلات همسترینگ 14
2-4-3- عضلات پنجهغازی 14
2-4-4- عضله رکبی 15
2-4-5- عضله دوقلو 15
2-5- وتر کشککی 15
2-6- آسیب 15
2-7- عوامل موثر در بروز آسیب 16
2-7-1- عوامل خطرساز خارجی 16
عنوان مطالب صفحه
2-8- تحقیقات انجام شده در خارج از کشور 22
2-9- تحقیقات انجام شده در داخل کشور 24
فصل سوم: روش تحقیق
3-1- مقدمه 27
3-2- روش تحقیق 27
3-3- جامعه و نمونه آماری 27
3-4- ابزار تحقیق 28
3-5- مراحل انجام تحقیق 28
3-6- روش های آماری 29
فصل چهارم: یافته های تحقیق
4-1- مقدمه 30
4-2- نتایج 30
4-3- سایر یافته های تحقیق: 45
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری
5-1 مقدمه 47
[یکشنبه 1398-12-04] [ 10:43:00 ق.ظ ]
|