با توجه به تنوع و گستردگی ابزارهای ارتباطی و اطلاعاتی، همچنین ظرفیت ها و نیازهای موجود در سیستم های بانکی، زیر‌ساخت‌های مورد نیاز در توسعه بانکداری الکترونیکی عبارتند از: زیر‌ساخت‌های ارتباطی، زیر‌ساخت‌های مالی و بانکی، زیر‌ساخت‌های حقوقی و قانونی، زیر ساختهای نیروی انسانی، زیر‌ساخت‌های نرم افزاری و امنیتی و زیرساخت های فرهنگی و آموزشی (سرافرازی و معمارزاده،۱۳۸۸).

با به کارگیری بستر اینترنت این امکان فراهم گردیده است که پرداخت الکترونیک به عنوان یکی از بسترهای تجارت الکترونیک جایگاه ویژه ای پیدا کند، در این روش مشتریان بانک ها می‌توانند با بهره گرفتن از کارت‌های بانکی خود، در بستر اینترنت اقدام به پرداخت بهای کالا یا خدمات ارائه شده در فروشگاه های اینترنتی را داشته باشند. نحوه طراحی و امن سازی این درگاه نیز همانند سامانه اینترنت بانک می‌باشد. خدمات بانکی مجاز که از طریق درگاه پرداخت اینترنتی ارائه می شود شامل:

۱-پرداخت بهای کالا یا خدمات از طریق تمامی کارت‌های عضو شبکه شتاب

۲- ایجاد محیطی امن و ساده جهت وارد کردن اطلاعات کارت بانکی کاربر

۳- نمایش نام فروشنده، مبلغ کل خرید به عدد و حروف جهت اطمینان کاربر از صحت خرید

۴-وارد کردن مشخصات کارت بانکی از طریق صفحه کلید مجازی به منظور بالا بردن امنیت حفظ و نگهداری اطلاعات کاربر.

۵- نمایش مبلغ و نام فروشنده در صفحه پرداخت جهت یادآوری مجدد اطلاعات پرداخت به کاربر

۶- نمایش مراحل انجام کار در بالای صفحه پرداخت به صورت گرافیکی به کاربر

۷-مشاهده تراکنشهای خرید و ارائه آن به صورت ‌فرمت‌های رایج به فروشنده Excel , PDF 7-5-

۸- ارائه گزارش به صورت صعودی و نزولی بر اساس تاریخ و مبلغ تراکنش به فروشنده

۹- امکان فیلتر ‌بر اساس نوع تراکنش، مبلغ، تاریخ، شماره پیگیری و وضعیت تراکنش به فروشنده

۱۰- جداسازی سه مرحله ای بررسی خرید، پرداخت و اطلاع به فروشنده جهت کنترل بهتر(هاشمی،۱۳۹۲).

۲-۷-۱-انواع بانکداری اینترنتی

در سال های اخیر سه نوع خدمت متنوع از طریق بانکداری اینترنتی به شرح زیر معرفی و مورد استفاده قرار گرفته است:

۱-ارائه اطلاعات: اطلاعات، متداول ترین و اصلی ترین سطح از بانکداری اینترنتی است که در آن، بانک اقدام به بازاریابی و ارائه خدمات خود از طریق اینترنت می‌کند. این نوع خدمات بانکداری اینترنتی را می توان یا از خود بانک دریافت کرده و یا اینکه به صورت توافق خاصی به دست آورند.

به دلیل آسیب پذیر بودن وبسایت در مقابل نفوذ ها و کلاهبرداری،کنترل های خاصی در این زمینه پیش‌بینی شده است تا از هر گونه سو استفاده اطلاعاتی از وبسایت جلوگیری شود.

۲-تعاملات مستقیم: این نوع بانکداری اینترنتی ، امکان برقراری تماس بین سیستم های بانک و مشتریان را فراهم می‌کند.این نوع بانکداری اینترنتی ممکن است به پست الکترونیکی^[۱۳](E-mail) ، در خواست وام یا دسترسی به فایل های آماری حساب محدود شود. در این حالت، میزان ریسک نسبت به نوع قبلی (اطلاعاتی) بیشتر خواهد بود. لذا کنترل های خاصی برای جلوگیری، گزارش و هشدار ‌در مورد هر گونه تلاش غیر قانونی و غیر مجاز برای دسترسی به شبکه داخلی بانک و سیستم های مکانیزه اندیشیده شده است. مشتری برای آگاهی از وضعیت حساب خود و سایر موارد مربوط به آن، تقاضای رسمی ارائه می‌کند و بانک به آن تقاضا پاسخ می‌دهد.

۳-تعاملات مالی و اعتباری: در این سیستم بانکداری اینترنتی، مشتریان بانک قادر به انجام معاملات با بانک هستند. این خدمات در مقایسه با دو روش قبلی، دارای بیشترین میزان ریسک بوده و نیازمند قوی ترین و متمرکزترین کنترل ها است. در این سیستم، مشتریان قادر به نجام فعالیت هایی مانند دسترسی به حساب، پرداخت چک، انتقال وجه و سایر خدمات و سرویس های مناسب هستند (علیخانزاده،۱۳۸۷).

۲-۷-۲-ضرورت توسعه بانکداری اینترنتی

علی رغم پذیرش دیرهنگام بانکداری اینترنتی درایران، به نظر می‌رسد بانک‌ها نسبت به فرصت هایی که اینترنت در اختیارشان قرار داده، آگاه هستند. در واقع آن ها در حال حرکت بسیار سریع به سوی بانکداری اینترنتی مدرن و ارائه خدماتی در سطح بالاتر به مشتریان هستند. از طرف دیگر، با وجود سرمایه گذاری های فراوان انجام شده در زمینه بانکداری اینترنتی، گزارش ها حاکی از آن است که برخی از کاربران علی رغم دسترسی به فناوری ها، از آن استفاده نمی کنند. ‌بنابرین‏، بررسی عوامل رفتاری مؤثر بر پذیرش بانکداری اینترنتی توسط مشتریان موجب خواهد شد تا نظام بانکی ضمن شناسایی عوامل مرتبط با پذیرش بانکداری اینترنتی، نسبت به تقویت عوامل مذکور جهت ترغیب بیشتر مشتریان به استفاده از این خدمات اقدام نموده و ‌به این ترتیب بانکداری الکترونیکی و اینترنتی را توسعه دهند ( افشار و همکار ،۱۳۹۰).

۲-۷-۳-تاریخچه بانکداری اینترنتی

در سال ١٩٩۴ بانک ها شروع به کاوش در اینترنت کردند تا به عنوان یک سیستم تحویلداری پیشنهادی برای محصولات و خدماتشان از بانکداری اینترنتی استفاده کنند. این نوع بانک برای هر تراکنشی قیمت کم تری را از بانک های شعبه دار ارائه می‌داد. هم چنین به دسترسی به بازارهای جهانی و آسایش مشتریان توجه بیشتری نشان می‌داد. تا ژانویه ١٩٩۵، فقط ٢۴ بانک بر روی شبکه اینترنت وجود داشت، با این وجود به فاصله یک سال ٨٠٠ بانک اضافه شدند. به طوری که کارشناسان بانک های صنعتی تخمین زدند که بانک های شمال امریکا تا سال ٢٠٠٠ حدود ١۵٠٠ شبکه بر روی اینترنت تأسیس خواهند کرد. در ابتدا وب سایت های بانکی بر روی اینترنت، همان مواردی را داشتند که بروشورهای تبلیغاتی شان یاد کرده بودند و مشتریان می توانستند با پست الکترونیک با بانک خود ارتباط برقرار کنند و اطلاعات حساب و رقم های جدید را کنترل کنند . بانک ها سایت های خود را برای انتقال منابع، صورت حساب ها، رهن ها، وام های خودکار، محصولات بیمه، امنیت تجارت و غیره گسترش دادند.