واژه­های کلیدی: محدودیت جریان خون، هورمون رشد، فاکتور رشد شبه انسولینی، کورتیزول، تستوسترون
فهرست مطالب
فصل اول: طرح پژوهش 1
1-1-مقدمه 2
1-2-بیان مسئله 8
1-3-ضرورت و اهمیت تحقیق 9
1-4-اهداف تحقیق 10
1-4-1-هدف کلی 10
1-4-2-اهداف اختصاصی 10
1-5-فرضیات تحقیق 10
1-6-محدودیت­های تحقیق 11
1-6-1-محدودیت­های قابل کنترل 10
1-6-2-محدودیت­های غیر قابل کنترل 10
1-7-پیشفرض­های تحقیق 12
1-8-تعریف واژه­ها و اصطلاحات تحقیق 12
فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه تحقیق 15
2-1-مقدمه 16
2-2-مبانی نظری تحقیق 16
2-2-1-تمرینات مقاومتی 17
2-2-2-تمرینات مقاومتی: محرک عضلانی 19
2-3-2-هورمون های مرتبط با قدرت و هایپرتروفی 20
2-2-3-1-هورمون IGF-1. 21
2-2-3-2-هورمون رشد 23
2-2-3-3-هورمون تستوسترون 25
2-2-3-4-هورمون کورتیزول 27
2-2-4-مزیت تمرینات مقاومتی BFR به تمرینات مقاومتی بدون BFR 28
2-2-5-تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و هایپرتروفی 29
2-2-6-تغییرات سطح هورمونهای مرتبط با هایپرتروفی عضلانی درتمرینات BFR 30
2-3-ادبیات تحقیق 31
2-3-1-تأثیر تمرینات مقاومتی بر سطح هورمون رشد،IGF-1، تستوسترون و کورتیزول 31
2-3-2-تأثیر تمرینات مقاومتی BFR بر عوامل مرتبط با قدرت و اندازه عضله 40
2-4-جمع­بندی 51
فصل سوم: روش شناسی پژوهش 55
3-1-مقدمه 56
3-2-روش تحقیق 56
3-3-جامعه و نمونه تحقیق 56
3-4-روش اجرای تحقیق 56
3-5-روش اندازه ­گیری 1RM. 57
3-6 – برنامه ­های مداخله­ای برای گروه­های تجربی 58
3-6-1 برنامه تمرین مقاومتی کم شدت BFR 58
3-6-2-بر نامه تمرین مقاومتی با شدت بالا و بدون BFR 59
3-7-روش محدود کردن جریان خون 60
3-8-وسایل و ابزار اندازه ­گیری 61
3-9-روش جمع آوری نمونه خون و تهیه سرم 62
3-10-روش جمع­آوری اطلاعات 62
3-10-1 – اندازه­های آنتروپومتریکی 62
3-10-2-متغیر فیزیولوژیکی 63
3-10-3-تجزیه و تحلیل بیوشیمایی خون 63
3-10-3-1-آشنایی با روش الایزا 63
3-11-روش آماری 65
فصل چهارم: یافته­ های پژوهش 67
4-1-مقدمه 68
4-2-بررسی طبیعی بودن توزیع داده­ ها 68
4-3-بررسی همگنی واریانس ها بر اساس آزمون لِوِن 70
4-4-یافته­ های توصیفی 71
4-4-1-ویژگی­های فردی 71
4-4-1-1-آماره توصیفی سن آزمودنی­ها در هر گروه بر حسب سال 71
4-4-1-2-آماره توصیفی متغیرهای آنتروپومتریک و فیزیولوژیک آزمودنی­ها در گروه­های مختلف 72
4-4-1-3-آماره توصیفی متغیرهای خونی آزمودنیها در گروه­های مختلف 72
4-5-مقایسه میانگین متغیرهای آنتروپومتریک و فیزیولوژیک گروه های مختلف در ابتدای مطالعه 73
4-6-مقایسه میانگین متغیرهای خونی گروه های مختلف در ابتدای مطالعه 74
4-7-آزمون فرضیه ­های تحقیق 76
4-7-1-فرضیه اول 77
4-7-2-فرضیه دوم 78
4-7-3-فرضیه سوم 79
4-7-4-فرضیه چهارم 80
4-7-5-فرضیه پنجم 81
4-7-6-فرضیه ششم 82
4-7-6-فرضیه ششم 82
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری 85
5-1 – مقدمه 86
5-2-خلاصه تحقیق 86
5-3-بحث و نتیجه­گیری 87
5-4-پیشنهادهای کاربردی 98
5-5-پیشنهاد برای تحقیقات آتی 98
منابع و مآخذ 101
مقدمه
تمرین مقاومتی از مؤلفه­های ضروری و مهم بیشتر برنامه ­های ورزشی محسوب می­شود. این تمرینات در برنامه ­های بازتوانی ورزشکاران پس از آسیب­های جسمانی نیز اهمیت زیادی دارند. اثر بخشی این تمرینات در افزایش قدرت عضلانی، درمان آسیب­های ورزشی و همچنین پیشگیری از کاهش توده عضلانی ناشی از افزایش سن و بی تحرکی به حجم تمرین بستگی دارد [2،1]. بر اساس شواهد پژوهشی، تمرین مقاومتی با شدت بالا، یعنی تقریباً 80 درصد حداکثر یک تکراربیشینه[1](1RM) باعث افزایش بهینه قدرت عضلانی می­شود [1]. همچنین گزارش شده است که انجام تمرین مقاومتی با 6-12 تکرار و با شدت 70-85 درصد 1RM باعث افزایش قدرت و اندازه عضله یا هایپرتروفی[2] می­گردد [3]. کالج پزشکی ورزشی امریکا[3] (ACSM) نیزتمرین مقاومتی با بار بیشتر از 70 درصد 1RM را برای سازگاری­های عملکردی و مورفولوژیکی (شکل ظاهری) عضله پیشنهاد کرده­است [5،4]. از اینرو، یکی از اهداف اصلی استفاده از روش­های مختلف تمرینات مقاومتی، افزایش قدرت بیشینه و اندازه­عضله یا هایپرتروفی است. براساس نتایج مطالعات انجام شده، تمرینات با شدت بالا(80 تا 90 درصد 1RM) با تعداد تکرار کم (2تا 8 تکرار) و فواصل استراحتی طولانی (2تا 5 دقیقه) برای افزایش قدرت بیشینه و تمرینات با شدت متوسط به بالا (70تا 80 درصد 1RM) با تعداد تکرار زیاد (8 تا 15 تکرار) و فواصل استراحتی کوتاه­تر (30 ثانیه تا 2 دقیقه) برای افزایش اندازه یا هایپرتروفی عضلانی مناسب هستند[7،6]. این در حالیست که، در زمینه سازگاری­های کوتاه مدت و بلند مدت هورمون­های مرتبط با افزایش قدرت و اندازه توده­عضلانی بعد از پروتکل­های مختلف تمرینی نتایج متفاوتی گزارش شده است. شدت70-80 درصد 1RM تمرین مقاومتی که شدتی مناسب برای افزایش قدرت و اندازه عضله گزارش شده­است، برای ایجاد تغییر در هورمون­های مربوط به افزایش قدرت و اندازه عضله نیز ضروریست [8]. لذا، به نظر می­رسد تمرینات مقاومتی با شدت بالا با تغییرات زیادی در هورمون­های آنابولیک-کاتابولیک همراهند. تعادل بین هورمون کاتابولیک مثل کورتیزول و آنابولیک مثل تستوسترون و دی­هیدرواپی اندسترون[4] (DHEA) کاربرد مهمی در دوره­های اجرا و بازیافت پس از تمرین مقاومتی دارد[10،9]. کورتیزول هورمونی کاتابولیک و مهم ترین هورمون ضد استرس در بدن است. اما افزایش آن در طولانی مدت سبب بروز مشکلاتی می­شود که مهمترین آنها مشکلات مربوط به سیستم ایمنی و تخریب پروتئین است[11]. نتایج مطالعات انجام شده نشان می­دهد که تغییرات کورتیزول به شدت و مدت تمرین بستگی دارد[9].
میزان رشد سلول­های عضلانی به فعالیت برخی هورمون­ها از جمله هورمون رشد[5] (GH)، انسولین، فاکتور­رشد­شبه­انسولین-1[6] (IGF-1) و هورمون های جنسی استروئیدی بویژه تستوسترون نیز وابسته­است [12]. نتایج پژوهش­ها در خصوص پاسخ هورمونی حاد به تمرین مقاومتی، نشان می­دهد هورمون­های آنابولیک نظیر هورمون رشد و تستوسترون که در رشد و شکل­ گیری مجدد بافت بسیار مهم وحیاتی هستند، حین و بعد از تمرین مقاومتی افزایش می یابند[13]. این هورمون­ها در افزایش سنتز پروتئین نقش مهمی دارند. لذا، بهبود برخی از عوامل آمادگی جسمانی در افراد نوجوان به افزایش سطح این هورمون­ها نسبت داده می­شود[14]. در این راستا کریمر[7] (2004) اظهار داشت چنانچه فاصله استراحت بین دوره­های تمرین مقاومتی که با 80 درصد 1RM در 6 دوره و 10 تکرار در هر دوره اجرا می­شود، کمتر از 1 دقیقه باشد؛ می ­تواند باعث افزایش قابل توجهی در ترشح هورمون رشد و تستوسترون شود[15]. تستوسترون هورمونی آنابولیکی است که باعث تحریک پروتئین­سازی می­شود و در رشد و حفظ بافت عضلانی نقش بسیار مهمی بر عهده دارد [16].
هورمون رشد یکی از مهم­ترین هورمون­های بدن است که همراه با گروهی از هورمون­های دیگر بر متابولیسم اثر گذاشته و برای حفظ وزن بدن و پروتئین­سازی در افراد بالغ لازم و ضروری است. ثابت شده است که رشد طبیعی با غلظت پلاسمایی سوماتومدین-C[8] یا عامل رشد شبه انسولینی IGF-1 رابطه مستقیم دارد [17]. ترشح GH و IGF-1 بر افزایش اندازه عضلات مؤثر بوده و رابطه مستقیمی بین میزان غلظت این هورمون­ها و افزایش قدرت و اندازه عضلات مشاهده شده است [18].
مطالعات متعددی در ارتباط با تأثیر هورمون رشد بر افزایش قدرت بیشینه و افزایش اندازه عضلات صورت گرفته است که در بیشتر آنها رابطه مستقیمی بین میزان غلظت این هورمون و افزایش قدرت و اندازه عضلات مشاهده شده است. در افراد بالغ هورمون رشد، پروتئین سازی را تسهیل می­ کند. این عمل با انتقال اسید آمینه از طریق غشای سلول، انجام می گیرد و منجر به تحریک افزایش تولید و به فعالیت واداشتن ریبوزوم­های سلولی می شوند. [19].
هورمون IGF-1 دیگر متغیر وابسته به اندازه سلول عضلانی است. دستگاه IGF مجموعه ­ای از پپتیدها و پروتئین­های هم خانواده است که نقش محوری در رشد و متابولیسم بازی می کند. IGF-1 به عنوان مهم­ترین عضو این خانواده اثرات رشد قوی را بر بافت عضلانی و استخوانی اعمال می کند. این پپتید همچنین اعمال شبه انسولینی را به ویژه در بافت عضله میانجیگری می­ کند و در پلاسما به شکل ترکیب با یکی از شش پروتئین اتصالی خود گردش می­ کند [20]. شواهد پژوهشی نشان می­دهد که یک ارتباط تنظیمی-بازخوردی بین هورمون رشد و دستگاه IGF-1 وجود دارد که به موجب آن ترشح هورمون رشد، تولید کبدی IGF-1 را افزایش می دهد. IGF-1 علاوه بر این اثرات ویژه، برخی از اعمال GH را به ویژه در بافت عضله و استخوان میانجیگری می کند و سطوح IGF-1 درگردش به صورت بازخورد منفی ترشح GH را متوقف می کند [21]. محققان معتقدند GH به طور غیر مستقیم در تحریک رشد شرکت می کند. بدین ترتیب که GH باعث می

 

      بیان مسئله.3 3
 

     هدف های تحقیق5
1-2-1          هدف کلی5 1-2-2             اهداف اختصاصی. 6

 

     اهمیت موضوع تحقیق و انگیزش انتخاب آن6
 

      فرضیه های تحقیق .9
1-4-1          فرض کلی.9
1-4-2          فرضیه های اختصاصی .10
1-4-3          پیش فرض 10

 

      تعاریف عملیاتی متغیرها و واژه های کلیدی 10
1-5-1          تعادل ایستا 10
1-5-2          تعادل پویا .11
1-5-3          نابینایی.11
1-5-4          کم بینایی 11
1-5-5          بینایی.12
1-5-6          معلول.12

 

       روش تحقیق.12
 

     قلمرو تحقیق 13
 

     جامعه و حجم نمونه 13
 

        محدودیت ها و مشکلات تحقیق.13
فصل دوم : مطالعات نظری
مقدمه.16

 

      مبانی نظری16
2-1-1          یافته ها و نتایج مربوط به بینایی .20
2-1-1-1      برخی بیماری ها و مشکلات مربوط به بینایی.21
2-1-1-1-1   آب سیاه (گلوکوم) .22
2-1-1-1-2   آب مروارید 23
2-1-1-1-3   نابینایی به علت سوء تغذیه و کمبود ویتامین آ .23
2-1-1-1-4   ضایعات شبکیه در اثر بیماری قند .24
2-1-1-1-5   انحراف چشم (استرابیسم) .25
2-1-1-1-6   تنبلی چشم (آمبلیوپی)26
2-1-1-1-7   تراخم 27
2-1-1-1-8   آسیب های چشم در محیط کار 28
2-1-1-1-9   سوختگی های شیمیایی چشم 29
2-1-1-1-10 عینک و عیوب انکساری .30
2-1-1-2      علل نابینایی در جوامع مختلف .31
2-1-1-2-1   جوامع دچار فقر شدید و مراقبت های بهداشتی ضعیف .32
2-1-1-2-2   جوامع دارای توسعه اجتماعی، اقتصادی و مراقبت های بهداشتی متوسط.32
2-1-1-2-3   جوامع با خدمات مراقبت های بهداشتی کاملاً پیشرفته 33
2-1-2          یافته ها و نتایج مربوط به تعادل .33
2-1-3          یافته ها و نتایج مربوط به تردمیل .35
2-1-3-1      فواید شناخته شده تردمیل .37

 

   پیشینه تحقیق 38
2-2-1          مطالعات داخل کشور .38
2-2-1-1      بررسی نقش بینایی 38
2-2-1-2      بررسی تعادل .39
2-2-1-3      بررسی تمرین با تردمیل و یا راه رفتن .40
2-2-2          مطالعات خارج از کشور 41
2-2-2-1      بررسی حرکت روی سطح شیب دار 42
2-2-2-2      بررسی نقش بینایی 42
2-2-2-3      بررسی تعادل .44
2-2-2-4      بررسی تمرین با تردمیل و یا راه رفتن 49
2-2-3         جمع بندی ادبیات پیشینه .52
فصل سوم : روش شناسائی تحقیق (متدولوژی)
مقدمه55

 

روش تحقیق 55
3-1-1         متغیرهای تخقیق 56

 

جامعه آماری 56
 

حجم نمونه و روش اندازه گیری 56
3-3-1         نحوه اندازه گیری تعادل ایستا 57
3-3-1-1      آزمون لک لک نابینا 57
3-3-2         نحوه اندازه گیری تعادل پویا .58
3-3-2-1      آزمون T.G.U.G.T 58
3-3-2-2      آزمون Figure 8 60
3-3-3         نحوه اجرای برنامه های گروه تجربی 60

 

ابزار جمع آوری اطلاعات .62
3-4-1         پرسش نامه اطلاعات فردی-اجتماعی 63
3-4-2         پرسش نامه تغییرهای پزشکی-دارویی .64

 

ملاحظات اخلاقی .64
 

روش تجزیه و تحلیل داده ها .64
 
فصل چهارم : تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق
مقدمه66

 

آمار توصیفی 66
 

آمار استنباطی .74
4-2-1         بررسی نرمال بودن مولفه ها در گروه های تجربی و کنترل 74
4-2-1-1      فرضیه اول 75
4-2-1-2      فرضیه دوم 77
4-2-1-2-1  محاسبه ضریب همبستگی بین مولفه های تعادل 8 پای راست، تعادل 8 پای چپ و
تست T.G.U.G.T در گروه های تجربی و کنترل 81
4-2-2         بررسی نرمال بودن مولفه ها در گروه های کم بینا و نابینا 85
4-2-1-3      فرضیه سوم .86
4-2-1-4      فرضیه چهارم .87
4-2-1-4-1  محاسبه ضریب همبستگی بین مولفه های تعادل 8 پای راست، تعادل 8 پای چپ و
تست T.G.U.G.T در گروه های نابینا و کم بینا.91
/> 
فصل پنجم : نتیجه گیری وپیشنهادات

 

(در فایل دانلودی نام نویسنده و استاد راهنما موجود است)

 

 

 

 

 

چکیده:

 

هدف: هدف از انجام این پژوهش، تأثیر نوع دستورالعمل کانون توجه (درونی و بیرونی) و سن بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتاب دارت بوده است.

 

روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی بود. بدین منظور تعداد 100 نفر از افراد داوطلب (زن) شامل سالمندان، میانسالان، بزرگسالان، نوجوانان و کودکان بدون تأخیر در رشد که از لحاظ جسمانی و حرکتی سالم بودند انتخاب شدند. در هر رده سنی گروه ها به دو دسته کانون توجه درونی و بیرونی تقسیم شدند. متغیرهای پژوهش شامل دستورالعمل کانون توجه درونی و بیرونی بود که توسط امتیازات پرتاب دارت در دو روز متوالی در آزمون های پایه (پیش آزمون)، اکتساب، یادداری و انتقال اندازه گیری شدند. ابتدا برای نرمال بودن توزیع جامعه از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف استفاده شد. سپس برای آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون t وابسته جهت آزمون فرضهای اصلی و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد.

 

یافته ها: بر پایه نتایج تحقیق حاضر اثرات دستورالعمل کانون توجه بیرونی بر اجرا و یادگیری نوجوانان، بزرگسالان و میانسالان و کانون توجه درونی بر اجرا و یادگیری کودکان و سالمندان نیز مؤثر بوده است.

 

بحث: یافته ها نشان می دهد کانون توجه بیرونی در نوجوانان، بزرگسالان و میانسالان مؤثرتر از کانون توجه درونی است؛ بنابراین مربیان احتمالأ نوجوانان، بزرگسالان و میانسالان را به تمرکز توجه بیرونی شان و کودکان و سالمندان را به تمرکز توجه درونی شان برای بهبود یادگیری حرکتی راهنمایی کنند.

 

                       واژه های کلیدی: کانون توجه، اکتساب، یادداری، انتقال، سن

 

مقدمه

 

گاهی اوقات همه ما از این موضوع حیرت زده شده ایم که چگونه اجرا کنندگان ماهر در صنعت، ورزش، موزیک یا رقص، اعمالشان را بسیار ساده و آسان با کارایی عالی، ظرافت و با سبک جالب به نمایش می گذارند.

 

در حقیقت، حرکت یک جنبه بسیار حیاتی در زندگی است. بدون حرکت کردن، نمی توانیم زنده بمانیم. بدون داشتن توانایی حرکتی، زندگی کردن برای ما غیر ممکن می شود. ظرفیت حرکتی ما فراتر از راه رفتن، بازی کردن و یا دستکاری اشیاء است. حرکت جنبه اصلی رشد تکاملی ما است که اهمیت آن کمتر از تکامل توانایی های عقلانی و عاطفی نیست (اشمیت، ترجمه نمازی زاده، 1384).

 

تمدن و تکنولوژی امروز با تغییر شرایط و به روزشدن وسایل و امکانات در کنار پیشرفت هایی که در زندگی به انسان بخشیده است، باعث تغییر در نیازهای آموزشی شده و لذا ملزومات تازه ای در زندگی بشر ظهور پیدا کرده است؛ که برای بهره گیری و استفاده بهینه از این پیشرفت ها نیازمند آموزش و آگاهی قبلی، از شرایط می باشد (اشمیت، ترجمه نمازی زاده، 1384).

 

قابلیت برجسته و ممتاز در اجرای مهارتها، مشخصه ای مهم از هستی انسان است، به عبارتی اجرای ماهرانه برای انسان امری ذاتی است. اگر ظرفیت و توانایی لازم برای اجرای ماهرانه نبود نمی توانستیم بنویسیم، بخوانیم، رانندگی کنیم و حتی مهارت های ورزشی را اینگونه هیجان انگیز و جالب توجه اجرا کنیم (اشمیت و رایسبرگ[1] ،2004). در اثر یادگیری سطح عملکرد فرد بهبود می یابد و موجود زنده توانایی سازگاری با محیط را پیدا می کند و نهایتأ این که پس از یادگیری شما دیگر همان شخصی که قبلأ بوده اید نیستید (اشمیت، ترجمه نمازی زاده، 1384).

 

یادگیری هدف است و آموزش وسیله رسیدن به این هدف، بنابراین یادگیری و آموزش دو فرایند وابسته به هم می باشند (سیف، 1379). بنابراین یادگیری حرکتی، مجموعه ای از فرایندهای همراه با تمرین یا تجربه است که به تغییرات نسبتأ پایدار در قابلیت اجرای ماهرانه منجر می شود. انسانها برای یادگیری دارای ویژگی ها و استعدادهای خاصی هستند که جانوران دیگر تا حد زیادی از آن محرومند (شفیع زاده، 1383). از طرفی افراد با تمرین و آموزش کافی، می توانند سبب پیشرفت الگوهای پایه از مرحله ابتدایی به مرحله پیشرفته شوند و بدین ترتیب زمینه های آموزش در رشته های ورزشی میسر می شود (گالاهو و اوزمون[2]، 2002). در نتیجه برای کسب مهارتهای حرکتی و ورزشی آموزش یک ضرورت است و می توان گفت که شرایط آموزشی مناسب موجب صرفه جویی در هزینه های مالی، نیروی انسانی و زمان می گردد (مقدم، 1385). وقتی که صحبت از آموزش حرکتی در محیط های مختلف از جمله محیط های ورزشی، کلینیک های حرکت درمانی و توانبخشی به میان می آید چگونگی استفاده از اصول یادگیری حرکتی برای رفع نیازهای تکلیف خاص در آن محیط معین مطرح می شود، این که چگونه می توان مهارت ورزشی جدیدی را به فراگیران آموزش داد (اشمیت و لی[3] 1999).

 

از طرف دیگر، توجه و تمرکز از مهارتهای روانشناختی مورد نیاز برای دستیابی به موفقیت در مهارت ها است. توجه عبارت است از تسخیر ذهن به شکل واضح و روشن به طوری که فرد به منظور ارتباط داشتن با بعضی چیزها بتواند از دیگر موارد چشم پوشی نماید (جیمز[4] ،1890). تمرکز عبارت از توانایی حفظ توجه روی محرک انتخاب شده برای مدت معین می باشد (مارتنز[5] ، ترجمه خبیری، 1385).

 

توجه یک پیش نیاز شناختی است که برای اجرای موفقیت آمیز در ورزش امری حیاتی است. محققان معتقدند که اجرای ضعیف ورزشکار به دلیل نداشتن توجه و تمرکز کافی است. با عنایت به اینکه”توجه” به عنوان یکی از اصول مطرح شده در یادگیری نقش مهم و اساسی دارد، می توان با ارائه دستورالعمل های توجهی مناسب تا حد ممکن آموزش و یادگیری مهارتها و نیز حرکت درمانی را تسهیل نمود.

 

بیان مسئله

 

توجه موضوعی است که همواره مورد علاقه محققان رفتار حرکتی و روانشناسان بوده است. تحقیقات اولیه و ظهور نظریه های مربوط به توجه از قرن 19 آغاز شد (کیتل[6]، 1886؛ ولش[7]، 1898) و امروزه نیز تمرکز زیادی به این موضوع معطوف می شود. مطالعات متعدد نشان داده است، یکی از عوامل مؤثر در یادگیری مهارتهای حرکتی “کانون توجه[8] ” فرد است که در اثر دستورالعمل ها یا بازخوردها القاء می شود. به بیان دقیقتر، دستورالعمل هایی که القاءکننده “کانون توجه بیرونی[9] ” هستند، و توجه فرد را به اثر حرکات بر محیط معطوف می سازند، سطح فراگیری را افزایش می دهند.

 

تا کنون “فرضیه عمل محدود شده[10] ” توانسته است مزایای توجه بیرونی را به اثبات برساند، بر طبق این فرضیه، افرادی که به حرکاتشان مستقیمأ توجه دارند “توجه درونی[11] ” در هنگام انجام یک مهارت حرکتی، حرکاتشان را در یک حالت نسبتأ خودآگاه کنترل می کنند که همین مسئله سیستم حرکتی آنان را محدود و فرایندهای کنترل خودکارشان را مختل می کند، برعکس ثابت شده است که تمرکز روی توجه بیرونی، استفاده از فرایندهای کنترل خودکار را بهبود می بخشد. به عبارت دیگر هر چه توجه فرد به خارج از بدن و اثر حرکت، بیشتر معطوف گردد، اجرای بهتری مورد انتظار است (وولف و جیان سو[12]، 1998؛ وولف و شیآ[13]، 2007؛ رادفر، 1386؛ شهریاری، 1386؛ لطفی، 1387). بطور کلی از این نتایج استنباط می شود که توجه بیرونی موجب کاهش نیازهای توجه ای می شود ولی توجه درونی فرایندهای پردازش اطلاعات بیشتری را درگیر می نماید (وولف و مک نوین[14]، 2002؛ مقدم، 1385). محققین پیشنهاد کردند که اصول یادگیری حرکتی می تواند به درمانگر در ساختار توانبخشی در ترتیب و تسهیل یادگیری حرکتی بیماران کمک کند (وولف و شیآ، 2007؛ جاروس و راتزون[15]، 2005). اختلاف در کانون توجه میان کودکان و بزرگسالان شامل پردازش اطلاعات و سیستم حساس (بصری و جنبشی) در تفاوت بین دو گروه سنی است. بزرگسالان تمایل به توجه خود به خود بوسیله اطلاعات دیداری دارند در حالی که کودکان بیشتر در پردازش اطلاعات بی تجربه هستند و اغلب اشارات بی ربط را برای موضوع بصری جمع آوری می کنند. بنابراین راهنمایی توجه کودکان به راهنمایی بصری (کانون بیرونی) عملکردشان را کاهش می دهد (میشل[16] و همکاران، 2008). در ضمن یکپارچگی بین حسی تقریبأ برای بیشتر اجراهای ماهرانه مهارتها ضروری است. بالاترین سطح یکپارچگی بین حسی شامل انتقال مفاهیم در میان اندامهای حسی مختلف است که بزرگسالان بالاترین سطوح یکپارچگی را دارا هستند و کودکان در سطح پائین تری از سطوح یکپارچگی قرار دارند. یکپارچگی بین حسی در زمینه دو حس بینایی و حس حرکتی با افزایش سن کودکان پیشرفت می کند (شبانی، محمد 1382).

 

در تحقیقات نشان داده شده است که پردازش خودکار (غیرهوشیارانه) در افراد مسن تر به خوبی انجام می شود، در صورتی که پردازش کنترل شده (هوشیارانه) در آنها افول پیدا کرده است (اشمیت، ترجمه نمازی زاده، 1384).

 

در تحقیقات متعددی که بر روی کانون توجه و افراد بزرگسال انجام شده، نتایج بدست آمده بیان کننده این است که افراد بزرگسال استفاده بیشتری را از کانون توجه بیرونی در انجام مهارتهایشان می برند (وولف و مک نوین،2002؛ وولف و شیآ، 2007؛ وولف، 1999؛ وولف و جیان سو، 2007؛ طهماسبی، 1383؛ رادفر، 1386). البته در بزرگسالان مبتدی و ماهر مشاهده شده است که بزرگسالان ماهر از کانون توجه بیرونی و افراد مبتدی از کانون توجه درونی بیشتر سود می برند. در تحقیقات، مقایسه بین بزرگسالان و کودکان این گونه مشاهده شده است که بزرگسالان از کانون توجه بیرونی و کودکان از کانون توجه درونی بهره می برند (میشل و همکاران، 2008). در حالی که در تحقیقی که بر روی کودکان 8 ساله انجام داد نشان از برتری گروه کانون توجه بیرونی در مقایسه با گروه کانون توجه درونی در یادگیری حفظ تعادل پویا داشت (بادامی، رخساره 1383).

 

با توجه به مرور ادبیات پیشینه در خصوص کانون توجه مشاهده گردید که اکثر تحقیقات بر روی بزرگسالان انجام شده است و متأسفانه در زمینه کانون توجه کودکان تحقیقات اندکی انجام گردیده و نتایج ضد و نقیضی بدست آمده است و به طور مسلم مشخص نشده است که کودکان از چه کانون توجهی بیشتر استفاده می کنند (میشل و همکاران، 2008). همچنین در اکثر تحقیقات نمونه ها بزرگسالان (35-20) ساله  بوده اند، و تحقیقی بر روی افراد سالمند انجام نگرفته است، از اینرو با توجه به اهمیت یادگیری حرکتی، حرکت درمانی و فیزیوتراپی در همه سنین و همچنین طبق نظریات گالاهو، که افراد در طول عمر از ( کودکی تا سالمندی ) از لحاظ رشدی و حرکتی دستخوش تغییرات بسیاری می گردند. این سؤال مطرح می شود که آیا در طول عمر در کانون توجه افراد نیز تغییری صورت می گیرد، و آیا کانون توجه در سنین مختلف به سمت خاصی رشد می کند و شباهتی میان کودکان و سالمندان وجود دارد؟ لذا به دلیل اهمیت بسیاری که کانون توجه در یادگیری مهارت ها دارد، مسئله ای که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد بررسی روند تغییرات کانون توجه بر روی سنین (کودکی، نوجوانی، بزرگسالی، میانسالی و سالمندی) می باشد.

 

  ضرورت و اهمیت

 

توجه موضوعی است که همواره مورد علاقه محققان رفتار حرکتی و روانشناسان بوده است. تحقیقات اولیه و ظهور نظریه های مربوط به توجه از قرن 19 آغاز شد (کیتل، 1886؛ ولش، 1898) و امروزه نیز تمرکز زیادی به این موضوع معطوف می شود. از طرفی، علوم ورزشی به دنبال گسترش وسیع خود در زمینه های مختلف توانسته است، راهکارهای تازه ای برای پیشرفت عملکرد ورزشی ورزشکاران مطرح نماید، که موجب دستیابی آسانتر و سریعتر به موفقیتها می گردند. بنابراین هر مطالعه ای که در پی کشف روابط و عوامل زیر بنایی تشکیل دهنده عملکرد ورزشی باشد در آینده کمکی به پیشرفتهای بارز مهارتی می باشد و زیر بنای تحقیقات کاربردی را تشکیل می دهند. تحقیقات حیطه یادگیری و کنترل حرکتی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. کاربردهای بالقوه اصول حاکم بر رفتار حرکتی انسان تقریبأ در تمام جنبه های زندگی او وجود دارند بطوریکه علم و دانش به دست آمده را می توان در وضعیتها و رشته های مختلف مانند ورزش، تربیت بدنی، پزشکی، فیزیوتراپی، توانبخشی، درمانگری و. را به کار برد (اشمیت و لی، 1999).

 

دستورالعمل ها، بخش مرکزی در یادگیری مهارتهای حرکتی می باشد. هنگام یادگیری یک مهارت حرکتی، یادگیرنده معمولأ دستورالعمل هایی را دریافت می کنند که در رابطه با تکنیکهای صحیح می باشد (وولف 1999). از طرف دیگر، اجرای مطلوب مهارتهای ورزشی زمانی میسر می گردد که ورزشکار در حوزه انرژی مطلوب قرار داشته باشد و توجه او کاملأ بطرف فرایند اجرای مهارت معطوف گردد. زمانیکه قصد یادگیری یک مهارت حرکتی جدید را داریم، شرکت کنندگان بالغ سود بیشتری از کانون توجه بیرونی می برند. اما به نظر می رسد یادگیرنده ها در گروه های سنی مختلف از استراتژیهای متفاوتی در یادگیری استفاده می کنند (میشل و همکاران، 2008). بطوری که در نتایج تحقیقاتی که آزمودنی های آنها، بزرگسالان بودند به ما نشان دادند، کانون توجه بیرونی برتر بوده است اما نتایج در بین بچه ها ناواضح  و تنها در مرحله انتقال یک مزیت استفاده از کانون توجه درونی پیدا شده بود (میشل و همکاران، 2008) و تحقیقات بیشتری نیاز است، تأثیر کانون توجه در سنین مختلف و در مهارتهای متفاوت بررسی گردد. از طرفی اکثر تحقیقاتی که تا کنون در داخل کشور انجام گرفته به صورت آزمایشگاهی بوده است بادامی (1383)، شفیع نیا و همکاران (1385)، مقدم (1385)، بهار لوئی (1385). بنابراین استفاده از تحقیقات میدانی به منظور تعمیم نتایج به شرایط واقعی ضروری به نظر رسید. همچنین در تحقیقات گذشته گروه ها به صورت مستقل انتخاب می شدند که تحت چنین شرایطی تفاوت های فردی نتایج تحقیق را تحت تأثیر قرار می داد. بنابراین در این تحقیق جهت حذف اثر تفاوت های فردی از یک گروه با اندازه های تکراری استفاده شد، و در نهایت تناقض بین یافته های تحقیقات گذشته در مورد برتری نوع دستورالعمل های کانون توجه نیز لزوم بررسی بیشتر در این زمینه را موجب خواهد شد.

 

بنابراین نتایج این تحقیق نشان خواهد داد کانون توجهی را که برتر است برای آموزش مهارتهای حرکتی جدید، و در کلینیک های توانبخشی می توان برای افراد در سنین متفاوت به کاربرد و همچنین از لحاظ اقتصادی به زمان کمتری در آموزش مهارتها نیاز خواهیم داشت و افراد در مدت زمان کمتر به نتیجه بهتری خواهند رسید. بنابراین نیاز به این تحقیق در رده های سنی مختلف (کودکی، نوجوانی، بزرگسالی، میانسالی و سالمندی) و کانون توجه مشاهده شد، و اینکه چه کانونی تأثیر بیشتری در یادگیری مهارتهایشان و بحثهای درمانی دارند. بنابراین از یک سو اهمیت

 

چکیده:

 

یکی از روش های غیر مستقیم برای اندازه گیری استرس اکسایشی، استفاده از پروتئین­های کربونیل به عنوان شاخصی از تغییرات اکسیداسیونی پروتئین ها می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی  تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی شدید (بی هوازی) بر میزان پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان فعال بود. بدین منظور یک گروه 20 نفره از بدمینتون کاران زن استان فارس با میانگین و انحراف استاندارد سن (1/2±2/21) سال و وزن (6/3±7/52) کیلوگرم انتخاب شدند. سپس ورزشکاران به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (n=10)  و کنترل (n=10) تقسیم شدند. روز آزمون، ابتدا بدنبال 10 دقیقه استراحت آرام از هر آزمودنی نمونه خونی برای تعیین مقادیر پروتئین کربونیل گرفته شد. بعد از گرم کردن، آزمون دوچرخه وینگیت تنها از گروه تجربی به عمل آمد و بلافاصله پس از انجام آزمون نمونه خونی دیگری گرفته شد و همزمان با آن ضربان قلب آزمودنی ها  تعیین شد. 24 ساعت پس از آزمون نیز  نمونه خونی دیگری از همه آزمودنی­ها گرفته شد. از آزمون (ANOVA REPEATED MEASURED) برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تجزیه و تحلیل ها (05/0>P) انتخاب شد. آزمون تعقیبی بونفرونی در گروه تجربی نشان داد اختلاف معنی دار میزان پروتئین کربونیل در مراحل پیش و پس آزمون 1 (010/0 =P) و پس آزمون­های 1 و 2  (013/0 =P)  وجود دارد و تفاوت معنی داری در مراحل  پیش و پس آزمون 2 مشاهده نشد (05/0 <P) و در گروه کنترل اختلاف معنی داری در بین سه مرحله آزمون مشاهده نشد. نتایج نشان داد یک جلسه فعالیت ورزشی بی هوازی، باعث افزایش معنی دار در میزان پروتئین کربونیل به عنوان یک متغییر استرس اکسایشی در پلاسمای خون دختران فعال شد و در 24 ساعت بعد به سطح اولیه خود بازگشت.

 

واژه­های کلیدی: پروتئین کربونیل، فعالیت ورزشی بی­هوازی، دختران فعال، استرس اکسایشی
فهرست مطالب

 

عنوان                                                                                                                صفحه

 

فصل اول: مقدمه و معرفی پژوهش

 

1-1 مقدمه 2

 

1-2بیان مسأله 4

 

1-3 ضرورت و اهمیت تحقیق 8

 

1-4 اهداف تحقیق 9

 

1-4-1 اهداف کلی تحقیق 9

 

1-4-2 اهداف اختصاصی 9

 

1-5 فرضیه‌های پژوهش. 9

 

1-6 محدوده و محدودیت های پژوهش 9

 

1-6-1 محدوده. 9

 

1-6-2 محدودیت ها. 10

 

1-7 تعریف واژه و اصطلاحات. 10

 

1-7-1 فعالیت ورزشی هوازی. 10

 

1-7-2 پروتئین کربونیل 10

 

1-7-3 استرس اکسایشی 10

 

1-7-4 پلاسمای خون. 11

 

1-7-5 گونه های اکسیژن فعال. 11

 

1-7-6 زنان فعال 11

 

 

فصل دوم: زیربنای نظری و ادبیات پژوهش

 

2-1 مقدمه 13

 

2-2مبانی نظری 14

 

2-1-1گروه کربونیل 14

 

2-1-2ساختار گروه کربونیل. 15

 

2-1-3واکنش پذیری گروه کربونیل 17

 

2-1-4پروتئین کربونیل. 17

 

2-1-5کربونیله شدن پروتئین 18

 

2-1-6مکانیسم تشکیل کربونیل. 20

 

2-1-7رادیکالهای آزاد. 21

 

2-1-8عواملی که موجب افزایش شکل گیری رادیکال های  آزاد می شوند کدامند؟ 23

 

2-1-9ورزش و رادیکال های آزاد. 24

 

2-1-10اهداف و مکانیسم اثرتخریبی رادیکال های آزاد 28

 

2-1-11توان بی هوازی 29

 

2-1-11-1توان بی هوازی اوج 29

 

2-1-11-2ظرفیت بی هوازی. 29

 

2-1-11-3خستگی بی هوازی. 30

 

2-1-11-4مقاومت. 30

 

2-3ادبیات پیشینه. 30

 

2-3-1ورزش و پروتئین کربونیل 30

 

2-3-2فعالیت بی هوازی و پروتئین کربونیل. 32

 

2-3-3فعالیت هوازی و پروتیئن کربونیل 33

 

2-3-4 تمرینات مقاومتی و پروتیئن کربونیل 36

 

2-3-5 تمرینات ایزومتریک و پروتئین کربونیل 38

 

2-3-6 تمرینات پرشی و دو سرعت و پروتئین کربونیل  39

 

2-3-7 سازگاری‌های استرس اکسایشی ناشی از تمرین بی‌هوازی 39

 

2-3-8 تفاوت‌های جنسی در استرس اکسایشی ناشی از تمرینات ورزشی   42

 

2-3-9نتیجه گیری کلی 43

 

فصل سوم: روش تحقیق45

 

3-1 مقدمه 47

 

3-2 روش تحقیق 47

 

3-3 فرایند تحقیق. 47

 

(در فایل دانلودی نام نویسنده و استاد راهنما موجود است)

 

 

 

 

 

عنوان صفحه

 

فصل اول:کلیات تحقیق

 

1-1مقدمه. 2

 

1-2بیان مسئله. 3

 

1-3اهمیت و ضرورت پژوهش. 6

 

1-4اهداف پژوهش 8

 

1-4-1اهداف کلی پژوهش. 8

 

1-4-2اهداف جزئی. 8

 

1-5فرضیه های پژوهش. 9

 

1-6محدودیت های پژوهش 10

 

1-7تعاریف واژه ها و اصطلاحات. 11    

 

فصل دوم:اصول مبانی و پیشینه تحقیق                                                                               2-1مقدمه. 14

 

2-2 مبانی نظری پژوهش 15

 

2-2-1 اینترلوکین 6 16

 

2-2-2 گلوکز   . 18

 

2-2-2-1 انسولین  . 20

 

2-2-3آدنوزین تری فسفات. 22

 

2-2-4 چربی پلاسما   . 26

 

2-2-4-1  انواع اصلی چربی های موجود در خون   . 27

 

2-2-4-2  پیشینه پژوهش 30

 

 

 

فصل سوم:روش تحقیق

 

3-1 مقدمه 48

 

3-2 روش تحقیق 49

 

3-3 جامعه و نمونه آماری (آزمودنی) ها 49

 

3-4 محیط پژوهش وغذا. 51

 

3-5 پروتکل تمرینی 51

 

فصل چهارم:تجزیه و تحلیل داده ها

 

4-1 مقدمه 54

 

4-2 تجزیه و تحلیل توصیفی یافته های پژوهش 55

 

4-2-1 اطلاعات و ویژگی توصیفی آزمودنی ها. 55

 

4-2-2 یافته های مربوط به متغیرهای مورد مطالعه 55

 

4-3 تجزیه و تحلیل استنباطی یافته های پژوهش. 56

 

4-3-1 فرضیه اول 56

 

4-3-2 فرضیه دوم 57

 

4-3-3 فرضیه سوم 59

 

4-3-4 فرضیه چهارم. 61

 

4-3-5فرضیه پنجم . 63

 

4-3-6 فرضیه ششم. 65

 

فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری

 

5-1 مقدمه 69

 

5-2 خلاصه پژوهش 70

 

5-3 بحث و بررسی. 72

 

5-4 نتیجه گیری. 74

 

5-5 پیشنهادات برخاسته از پژوهش 75

 

5-6 پیشنهادات برای پژوهش های بعدی 76

 

فهرست منابع و مآخذ 78

 

چکیده انگلیسی. 85

 

چکیده :

 

در این پژوهش تأثیر هشت هفته تمرینات استقامتی بر روی اینترلوکین6 ،گلوکز ،انسولین ،آدنوزین تری فسفات و چربی پلاسمائی موش های صحرائی نر بررسی گردید . بدین منظور آزمودنی ها شامل 14 سر موش صحرایی نر بالغ 3 ماهه نژاد ویستار بوده اند که از مرکز انستیتو پاستور شهرستان آمل تهیه شدند و سپس حیوانات به محیط آزمایشگاه منتقل گردیده و به دو گروه کنترل و تمرین (هر گروه 7 سر) تقسیم شدند گروه تمرین بمدت 8 هفته تحت تمرین استقامتی قرار گرفته و در پایان دوره 8 هفته ای مجددا” میزان اینترلوکین6 ، گلوکز ،انسولین ،آدنوزین تری فسفات و چربی پلاسمائی هر دوگروه اندازه گیری و ثبت شد . متغیرهای اندازه گیری شده در دو گروه کنترل و تمرین با هم مقایسه شده و سپس آمار توصیفی و استنباطی به منظور تجزیه و تحلیل و آزمون فرضیه ها مورد استفاده قرار گرفت . برای مقایسه متغیرهای مورد مطالعه بین دو گروه از آزمون های t مستقل استفاده گردید. و برای کلیه محاسبه های آماری از نرم افزار Spss win.ver16  استفاده شد. نتایج پژوهش  حاضر نشان داد هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین 6 پلاسمای موش های صحرایی نر تأثیر معنی داری دارد (p=0/001) ومشاهده شد که اینترلوکین 6 پلاسمای موش های تمرین کرده بطور قابل ملاحظه ای بیشتر از موش های تمرین نکرده می باشد.اما هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح گلوکز ،آدنوزین تری فسفات و چربی پلاسمای موش های  صحرایی نر تمرین کرده و بدون تمرین تفاوت معنی داری ندارد . و براین اساس مشاهده شد که هشت هفته تمرینی استقامتی موجب افزایش اندکی در گلوکز ، آدنوزین تری فسفات و چربی پلاسمای موش های نر صحرایی تمرین کرده نسبت به تمرین نکرده می باشد. با این حال تفاوت قابل ملاحظه ای بین دوگروه  وجود ندارد . همچنین بر سطح انسولین پلاسمای موش های نر صحرایی تمرین کرده و بدون تمرین تفاوت معنی داری ندارد البته انسولین موش های تمرین کرده اندکی کمتر از موش های تمرین نکرده بود با این حال تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود نداشت .

 

1-1مقدمه

 

در دهه اخیر توسعه در مطالعات حیطه های ایمونولوژی و هورمون شناسی توسط محققان علوم ورزشی افزایش یافته است. همچنین با توجه به تعاملات معنا داری که بین سیستم ایمنی و هورمونی برقرار است و در اثر فعالیت های بدنی، فرد تحت تأثیر تغییرات هورمونی و ایمنی قرار خواهد گرفت لذا بررسی تعاملات موجود بین دستگاه ها و تغییرات آنها متعاقب فعالیت های بدنی مورد توجه محققان قرار گرفته است که نه تنها به حفظ سلامتی ورزشکاران بلکه از دیدگاه بهبود سلامت عموم افراد جامعه می تواند مفید و سودمند باشد (1 ،14).

 

عضله اسکلتی ظرفیت بیان چند سیتوکین شامل اینترلوکین های 6 ، 8 و 15 را دارد که روی هم رفته میوکین نامیده می شود.هندسچین و اسپیگمن در سال 2008 میوکین ها را سیتوکین های