مروری بر مطالعات انجام شده

۲- مروری بر مطالعات انجام شده

۲-۱- تحقیقات داخل کشور
بازیارلاکه و همکاران (۱۳۸۴) اثر غلظت آستاگزانتین جیره غذایی مولدین ماده قزلآلای رنگینکمان را بر تجمع آن در تخمک و در نتیجه درصد لقاح مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که رنگدانه آستاگزانتین در افزایش قابلیت لقاح تخم قزلآلای رنگینکمان موثر است و استفاده از این رنگدانه در جیره غذایی مولدین ماده پیشنهاد شد.
احمدی و همکاران (۱۳۸۵) گاماروس دریای خزر^[۵۷] را به عنوان یک منبع مهم کاروتنوئیدی در رنگین کردن ماهیچه قزلآلای رنگینکمان به کار بردند. براساس نتایج به دست آمده اعلام شد که افزودن گاماروس دریای خزر به میزان ۲ تا ۴ درصد در غذای ماهی به طور مشخص بهبود رنگ گوشت ماهی را به دنبال دارد.
غیاثوند و شاپوری (۱۳۸۵) در تحقیقی به مدت ۶۰ روز به مقایسه اثر رنگدانههای طبیعی و مصنوعی بر روی ماهی اسکار سفید (Astronotus ocellatus sp.) پرداختند، و در پایان آزمایش مشاهده کردند تیمارهای تغذیه شده با غذای حاوی رنگدانه شیمیایی آستاگزانتین درصد بیشتر تجمع رنگدانه را در بافت نشان داده ولی تیمارهای تغذیه شده با غذای حاوی رنگدانه طبیعی نیز تجمع رنگدانه در پوستشان دیده شده که دارای مقادیر کمتری بود.
علوی یگانه و همکاران (۱۳۸۶) افزایش میزان رشد و بقا در لاروهای قزلآلای رنگینکمان را از طریق تغذیه با مکمل آرد گاماروس رودخانهایی و دریایی در چهار سطح ۱۰، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ درصد در مقایسه با غذای تجاری به مدت ۶۰ روز سنجیدند و نتیجه گرفتند که تغذیه لارو ماهی با ۱۰درصد مکمل آرد گاماروس دریایی با توجه به ارزش غذایی و میزان کاروتنوئید کل باعث افزایش رشد و بقا میشود.
عمادی و همکاران (۱۳۸۹) تاثیر جلبک دونالییلا سالینا (Dunaliella salina) در سطوح محتلف بر تغییرات رنگ پوست در ماهی قزلآلای رنگین کمان را سنجیدند و مشاهده کرند که غلظت رنگدانه بتاکاروتن با افزایش مقدار جبلک دونالییلا و زیاد شدن وزن، افزایش یافت.
همچنین مشعلچی و همکاران (۱۳۸۹) به بررسی مقایسه اثر آستاگزانتین و جلبک دونالیا سالینا بر رنگ پوست ماهی اسکار سفید پرداختند، رنگ سنجی پوست ماهیان نشان داد که تجویز خوراک حاوی آستاگزانتین و دونالیا باعث تغییر رنگ معنیدار پوست ماهیان شد.
۲-۲ تحقیقات خارج کشور
هابس^[۵۸] و استاونهاگن^[۵۹] (۱۹۵۸)، اثر کمبود مواد کاروتنوئیدی را بر بقای ماهی دارتر مورد بررسی قرار داده و مشاهده کردند که مولدینی که از جیره غذایی با کاروتنوئید کم تغذیه کرده بودند، طی نمو جنینی تلفات بالایی داشته ولی ماهیانی که از جیره غذایی حاوی ویتامین A یا اسفناج تغذیه کرده بودند، بازماندگی بالاتر و تلفات کمتری در طی مرحله نمو جنینی داشتند.
افزایش رشد در آزاد ماهی در اثر استفاده ار رنگدانه آستاگزانتین (توریزن، ۱۹۸۴)، افزایش رشد در تیلاپیای قرمز^[۶۰] در اثر استفاده از رنگدانه آستاگزانتین حاصل از پودر میگو (آنپراسرت^[۶۱] و بونیاراتپالین^[۶۲]، ۱۹۸۹)، افزایش رشد در کپور هندی در اثر استفاده از رنگدانه بتاکاروتن و کانتاگزانتین (گوسوامی^[۶۳]، ۱۹۹۳)، از جمله دیگر مطالعات در زمینه تاثیر رنگدانهها در افزایش رشد ماهی است.
کریستیانسن و توریزن (۱۹۹۷) میزان رشد و بقای ماهیان سالمون جوان اقیانوس اطلس Salmo salar را که از سطوح مختلف آستاگزانتین در جیره استفاده کرده بودند مورد بررسی قرار دادند و گزارش کردند که اثر آستاگزانتین جیره بر رشد ماهیان معنی دار بوده، به طوری که در ماهیانی که از جیره فاقد آستاگزانتین تغذیه کرده بودند کاهش وزن مشاهده شد. غلظت آستاگزانتین و ویتامین A موجود در بدن ماهی به میزان آستاگزانتین موجود در جیره وابسته بود و بالاترین مقدار آن در ماهیانی که از بالاترین مقدار آستاگزانتین استفاده کرده بودند، مشاهده شد. بقا نیز در ماهیان تغذیه شده با مکمل آستاگزانتنی در جیره، بالاتر از گروه کنترل بود.
در اثر استفاده از رنگدانههای آستاگزانتین، بتاکاروتن و کانتاگزانتین بر میگوی ژاپنی Penaeus japonicas اثر معنی داری بر رشد و بقا میگوها مشاهده نشد (یامادا^[۶۴] و همکاران، ۱۹۹۰).در مطالعهایی دیگر رنگدانههای بتاکاروتن و آستاگزانتین در جیره میگوی ببری سیاه Penaeus monodon اثر معنیداری بر رشد، ضریب تبدیل غذایی و بقا نداشته است (بونیاراتپالین^[۶۵] و همکاران، ۲۰۰۱).
آمار^[۶۶] و همکاران (۲۰۰۱) تاثیر کاروتنوئیدهای سنتزی مختلف (آستاگزانتین، بتاکاروتن و کانتاگزانتین) را در جیره بر رشد و مکانیسمهای دفاع زیستی در قزلآلای رنگینکمان Oncorhynchus mykiss بررسی و مشاهده کردند که رشد در بین تمام گروه ها یکسان بود ولی فعالیت کمپلمانی سرم و فعالیت فاگوسیتوزی در دو گروه بتاکاروتن و آستاگزانتین همراه با مکملهای ویتامینی به طور معنیداری بالاتراز گروه کنترل بود.
دیلر^[۶۷] و همکاران (۲۰۰۵) اثرات رنگدانه های طبیعی و مصنوعی در رژیم غذایی بر رنگ گوشت و رشد قزل آلای رنگین کمان را در دوزهای مختلف رنگدانههای طبیعی، ppm 30 پودر فلفلدلمه، ppm 60 پودر فلفلدلمه، ppm 30 پودر ضایعات میگو، ppm 60 پودر ضایعات میگو و رنگدانههای مصنوعی به صورت ppm 30 آستاگزانتین، ppm 60 آستاگزانتین و تیمار شاهد (بدون افزودن رنگدانه) بررسی کردند و مشاهده کردند آستاگزانتین و بعد از آن فلفلدلمه بیشترین تاثیر را روی رنگ این ماهی دارد.
رنگ ماهیان زینتی به عنوان عامل کیفی مهم برای جلب توجه مصرفکنندگان بوده و بازار پسندی این ماهیان غالبا بر اساس رنگ جذاب آنها میباشد (وانگ و همکاران، ۲۰۰۶). وانگ وهمکاران (۲۰۰۶) اثر کاروتنوئیدهای مختلف شامل آستاگزانتین، بتاکاروتن و ترکیبی از این دو را به نسبت ۱ به ۱ در جیره، بر رشد، بقا، رنگیزگی و فعالیت آنتیاکسیدانی ماهی Hyphessobrycon callistus مورد بررسی قرار دادند. هیچگونه تفاوتی در رشد و بقا ماهی در بین تیمارهای مختلف دیده نشد. رنگ و محتوای کاروتنوئید بدن با افزایش غلظت کاروتنوئیدها در رژیم غذایی افزایش یافت. شاخصهای آنتیاکسیدانیALT^[68] ،GPx^[69] وSOD^[70] در ماهیان تغذیه شده با رنگدانهها از گروه شاهد پایینتر بوده است. فعالیت آنتیاکسیدانی تحت تاثیر نوع کاروتنوئید جیره نیز بوده است. ماهیانی که از آستاگزانتین تغذیه کرده بودند، پایینترین SOD را داشتند. آستاگزانتین در مقایسه با بتاکاروتن، روابط منفی بیشتری با شاخصهای آنتیاکسیدانی داشتند.

اینگلدلامورا^[۷۱] و همکاران (۲۰۰۶) نشان دادند عصاره فلفلقرمز بر روی رشد ماهیان قزلآلای رنگینکمان تاثیر دارد.
تحقیق دیگری توسط یانار^[۷۲] و همکاران (۲۰۰۸) بر روی تاثیر یونجه به عنوان منبع کاروتنوئیدی بر روی شاخصهای رشد و رنگ ماهی طلایی انجام شد که تاییدی برای اثر کاروتنوئیدها بر این شاخصها بود.
با توجه به مطالب ذکر شده و اهمیت رنگ در بازار پسندی ماهیان زینتی، تحقیق و پژوهش در رابطه با لزوم استفاده از کاروتنوئیدها (که منبع اصلی تامین رنگ بدن آبزیان میباشند اعمال مهم بیولوژیک را بر عهده دارند) در جیره غذایی آبزیان امری ضروری به نظر میرسد.
فصل سوم
مواد و روش‌ها
۳- مواد و روش‌ها
۳-۱- مواد
وسایل و مواد مصرفی و غیر مصرفی در تحقیق حاضر در جداول (۳-۱، ۳-۲، ۳-۳) خلاصه شده است.
جدول ۳-۱- مواد مصرفی مورد استفاده در تغذیه ماهیان

جدول ۳-۲- مواد مصرفی مورد استفاده در انجام آزمایشها