• مشخص کردن تفاوت‌ها و شباهت‌های بین چینی و انگلیسی در رابطه با الگوهای درکی مربوط به موقعیت های یکسان ولی افراد متفاوت ( تغییر پذیری شخصی).

• مشخص کردن تفاوت‌ها و شباهت‌ها در میان گونه‌های کاربردی، در رابطه با الگوهای درکی ردکردن مربوط به موقعیت‌ها و افراد یکسان ولی گونه های کاربردی متفاوت ( تغییرپذیری گونه ای).

برای رسیدن به اهداف مذکورمحقق به یک طراحی تجربی نیاز دارد. داده‌ها از طریق آزمون توصیفی گفتمان، آزمون تجویزی و مشاهده مستقیم به دست آمده است.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نتایج این پژوهش به صورت زیر معرفی شده‌است : هردوگروه چینی و انگلیسی ، مایل بودند که اصل ادب و هم‌کاری را با بهره گرفتن از استراتژی‌های ردکردن مانند توالی درج، پرکننده تردید و کلمات مقدمه‌ای استفاده کرده‌اند.
با این حال هردو گروه چینی و آمریکایی بر این عقیده‌اند که موقعیت های متفاوت خرید کردن، آشکارا بر درجه ردکردن و درجه ادب تأثیر دارد. چینی ها نیز فکر می‌کنند که تفاوت هایی در استراتژی‌های ردکردن در رابطه با سن و جنس و وجهه اجتماعی و سطح تحصیلاتی در فعالیت های خرید کردن وجود دارد اما آمریکایی ها این چنین فکر نمی کنند.
سارفو^[۴۴] (۲۰۱۰ ) استراتژی ها ی ردکردن را در زبان انگلیسی در یک جامعه دانشگاهی در غنا را مورد بررسی قرار داده است. او تأثیر سن و شرایط اجتماعی واقتصادی را بر عمل ردکردن نیز در نظر گرفته است. طبق نظر او دو استراتژی مستقیم وغیر مستقیم موجود است که ردکردن مستقیم در میان اشخاص که سن یا موقعیت اجتماعی بالاتری دارند نسبت به اشخاص جوان تر و دارای موقعیت اجتماعی پایین‌تر بیشتر اتفاق می افتد.
تونهو^[۴۵] (۲۰۱۰) استراتژی های ردکردن را دردو جامعه آمریکا و ویتنام باهم مقایسه کرده وچنین نتیجه گرفته است که شباهت ها وتفاوت‌هایی به این شرح بین این دو جامعه زبانی وجود دارد: هر دو گروه به وفور از استراتژی های غیر مستقیم استفاده کرده وسعی در حفظ وجهه مثبت طرف مقابل داشته‌اند. با این حال آمریکایی‌ها از اصطلاحات تاسف به همراه دلیل و توضیح برای ردکردن دعوت‌ها استفاده کرده‌اند و سعی کرده‌اند دلایل معقول و منطقی ارائه کنند. در حالی‌که ویتنامی‌ها ترجیح دادند که جایگزین‌ها ویا قول‌هایی برای پذیرش در آینده ارائه کنند.
عبدالستار، چی‌لا وراجا سلیمان (۲۰۱۰) در مقاله ای فرمول‌های معنای مرجع استفاده شده در ردکردن پیشنهادها را در عربی عراقی مورد برسی قرارداده‌اند. ایشان با بهره گرفتن از پرسش‌نامه تکمیلی گفتمان داده‌های خود را از ۳۰ پاسخگو ی عربی زبان جمع‌ آوری کرده و استراتژی های متفاوت ردکردن را با توجه به موفقیت های اجتماعی گوناگون برسی کرده‌اند.
دراین پژوهش دو نتیجه ارائه شده‌است. یکی آن‌که عراقی‌ها برای حفظ وجهه مثبت طرف مقابل از الگوهای غیر مستقیم ردکردن استفاده کرده‌اند. اما هر کجا با پاسخ منفی وعدم توانایی برای پذیرش درخواست جمله را شروع کرده‌اند، عدم نپذیرفتن خود را با توضیح و دلیل توجیه کرده‌اند. دیگر آن‌که محققان نتیجه گرفته‌اند که تفاوت قدرت و موفقیت اجتماعی در انتخاب استراتژی‌های ردکردن تأثیر مستقیم دارد به این نحو که اشخاص در مواجهه با افرادی با موفقیت اجتماعی بالاتر، معذرت خواهی، توافق و قول برای پذیرش در آینده، در مواجهه با افراد با موفقیت یکسان، نظر منفی وتکرار و در مواجهه با افرادی با موفقیت پایین تر، انتقاد، تهاجم وتذکر اخلاقی را به کار می برند.
در این پژوهش، نظر محققان این است که علاوه بر نتایج، این موضوع آشکار شده که در زبان عربی چه مواقعی از چه الگوهای خاصی برای ردکردن استفاده شده است. از آن‌جا که ممکن است الگویی به علت عوامل فرهنگی که در یک زبان مناسب است در زبان دیگر نامناسب باشد، کشف الگوهای ردکردن در یک زبان ارزش‌های فرهنگی وساختار اجتماعی عراق را انعکاس می دهد.
عمالی^[۴۶] (۲۰۱۰) درمقاله‌ای تفاوت‌ها و شباهت‌هایی را که عمانی‌ها و انگلیسی‌ها در ردکردن تقاضاها دارند،‌ بررسی کرده‌است. او نیز با طرح موقعیت‌هایی ردکردن تعارف، تقاضا، دعوت و پیشنهاد را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده‌است که عمانی ها بیشتر از ردکردن مستقیم استفاده کرده‌اند. هم‌چنین هر دو گروه از استراتژی‌های غیرمستقیم برای ردکردن درخواست شخصی با وجهه اجتماعی بالاتر استفاده کرده‌اند.
مرکوز^[۴۷] (۲۰۱۰ ) استراتژی‌های ردکردن را در چهار گروه پاسخ‌گو مورد بررسی قرار داده‌است. دوگروه زبان آموزان آمریکایی که زبان محلی را به عنوان زبان دوم فرا می‌گیرند ( در دو سطح متوسط وپیشرفته ) و دو گروه بومی مصری‌زبان وانگلیسی زبان. نتایج شاهد تفاوت‌هایی در میان گروه زبان آموز و بومی زبان است. برای مثال زبان آموزان از ردکردن مستقیم بیشتر استفاده کرده‌اند. همچنین زبان آموزان پیشرفته در مقایسه با سطح متوسط استراتژی‌های مستقیم بیشتری را به کار بسته‌اند.
عبدالستار، چی‌لا وراجاسلیمان (۲۰۱۱ ) فرمول‌های معنایی واستراتژی‌های استفاده شده برای ردکردن درخواست در محیط دانشگاهی مالزی را کشف کرده‌اند. برای این کار دو گروه دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد مورد برسی قرار گرفته‌اند. ابراز تاسف و بهانه آوردن و توضیح دادن استراتژی‌های مورداستفاده در موقعیت‌های یادشده بوده‌است. انتخاب فرمول‌ها و استراتژی‌های خاص تأثیر فرهنگ مالزیایی را بر عمل ردکردن در انگلیسی نشان می‌هد.
۳-۳- محققان ایرانی
علی‌رغم عمرنسبتاً کوتاه چنین پژوهش‌هایی در دنیا، پژوهش‌گران ایرانی نیز پژوهش‌های گسترده‌ای در کم‌تر از پانزده سال اخیر انجام داده‌اند که از آن جمله می‌توان به پژوهش‌های زیر اشاره کرد.
علامی و نعیمی (۲۰۱۰) در پژوهشی پدیده تولید عمل رد کردن را در ایرانیان زبان‌آموز بررسی کرده‌اند وعواملی چون فراوانی، جابه‌جایی و معناشناسی فرمولی را با توجه به سطح زبان‌آموزی دانش‌آموزان ( زیرمتوسط، متوسط و بالای متوسط) و وجهه اجتماعی طرف گفتگو ( پایین‌تر، برابر و یا بالاتر ) و درک عمل‌ها (تقاضا، دعوت، تعارف و پیشنهاد) را لحاظ کرده‌اند. ۳۰ دانش‌آموز فارسی زبان که در حال فراگیری زبان انگلیسی بوده‌اند، فرم گفتمانی تکمیلی‌ای را تکمیل کرده‌اند که شامل ۱۲ موقعیت و ۴ عمل کنشی (تقاضا، دعوت، تعارف و پیشنهاد) می‌باشد. در ادامه برای بررسی مقایسه‌ای ۳۱ بومی فارسی زبان، این فرم را که به فارسی ترجمه شده بود پر کرده‌اند. پاسخ‌های ۳۷ بومی آمریکایی نیز برای مقایسه لحاظ شده است. نتایج نشان می‌دهد که تفاوت‌هایی در فراوانی، جا‌به‌جایی و محتوای معنایی فرمول‌ها در دو زبان انگلیسی و فارسی ( در برابر وجهه‌های مختلف هم‌صحبتان ) یافت می‌شود. ولی آمریکایی‌ها در مواجهه با وجهه اجتماعی طرف مقابل، تفاوتی را در استراتژی‌ها نشان نمی دادند، در صورتی که در فارسی زبانان این تفاوت‌ها مشهود بوده است.
واعظی (۲۰۱۱) در مقاله ای تفاوت‌ها و شباهت‌های استفاده از عمل رد کردن را در دو گروه بررسی کرده است. هدف این تحقیق بررسی این موضوع است که نحوه عمل دانش آموزان فارسی زبان که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند چه تفاوتی با نحوه عملکردشان در زبان مادری ( فارسی) دارد. به زبان دیگر، هدف اصلی این تحقیق کشف شباهت‌ها و تفاوت‌ها در استفاده از کنش‌های گفتاری ردکردن میان دوگروه فارسی زبانان بومی و فارسی زبانانی که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند، می‌باشد.
مقاله ی مذکور در صدد است که دو سوال زیر را پاسخ دهد :
اول آن‌که، تحقق و فهم الگوهای کنش گفتاری ردکردن در فارسی و انگلیسی چگونه است؟
و دیگر آن‌که، استراتژی های استفاده شده توسط دانش آموزانی که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند، تا چه حد و اندازه با زبان اصلی‌شان تفاوت می‌کند؟
برای رسیدن به اهداف تحقیق، دوگروه شرکت کننده در تحقیق شرکت کرده‌اند. هردوگروه فارسی زبانان بومی و نیمی از آن‌ها در حال یادگیری زبان انگلیسی بوده‌اند. آن‌ها از میان یک مؤسسه زبان در تهران انتخاب شده‌اند. آن‌ها در ترم هفتم و در حال یادگیری کتاب Top Notch بوده‌اند. شرکت‌کنندگان مرد بوده و در سطح مشابهی از مهارت و در رنج سنی ۱۶ تا ۲۰ ساله بوده‌اند. گروه دیگر که شامل ایرانی‌های فارسی زبان بوده است نیز هم‌چنین مرد بوده و در رده سنی ۱۷ تا ۲۰ ساله بوده‌اند. این گروه هیچ‌گاه انگلیسی نخوانده‌اند و با زبان بیگانه دیگری نیز آشنا نبوده‌اند. هم‌چنین آن‌ها تجربه زندگی در یک کشور انگلیسی زبان را نداشته‌اند. منطق استفاده از این دوگروه، قابل دسترس بودن و نبود امکانات کافی بوده است. با توجه به مشکلات دسترسی به انگلیسی زبانان بومی، محققان مصمم بر جمع آوری داده از گروهی که درحال یادگیری زبان انگلیسی بودند، شدند. محقق در این تحقیق برای جمع آوری داده ازآزمون تکمیلی گفتمان (DCT) برای دانش اموزان انگلیسی و از ضبط کننده mp3 کوچک بی سیم برای ضبط عکس العمل های فارسی زبانان بومی استفاده کرده است . هم‌چنین پرسش‌نامه تکمیلی گفتمان، با رعایت تغییرات ضروری در نام‌ها و مکان‌ها به زبان فارسی برگردانده شده است. در ابتدا دانش آموزان به طور نوشتاری به پرسش‌نامه‌ای که شامل سه موقعیت کنش گفتاری ردکردن بود، پاسخ داده‌اند. پرسش‌نامه متشکل از سه موقعیت طبیعی برای عمل ردکردن است. این سه موقعیت شامل یک تقاضا، یک پیشنهاد و یک دعوت است.
پاسخ های شرکت کنندگان در این تحقیق به طور جداگانه بررسی و تحلیل شده است. حدود ۸۵ درصد از دانش‌آموزان انگلیسی به سؤالات به طور مستقیم پاسخ داده‌اند و بدون هیچ ملاحظه‌ای و با بهره گرفتن از عباراتی مانند: نه هرگز ، فکر نمی کنم بخواهم آن کار را بکنم، موقعیت‌ها را ردکرده اند. بر خلاف گروه اول، پاسخ فارسی زبانان بومی، غیرمستقیم بوده‌است. آن‌ها عباراتی مانند : هرچی شما بگی اما اگر امکان داره بمونم و…. را به کار برده اند و ۹۵ درصد آنها حتی نتوانسته‌اند که دعوت را رد کنند.
در نتیجه گیری تحقیق، با مقایسه داده‌ها مشخص شده است که همه دانش آموزان در حال یادگیری انگلیسی، برای کنش‌های گفتاری مختلف، پاسخ‌های مستقیم و قاطع داده‌اند. آن‌ها واقعاً تقاضا، پیشنهاد و دعوت دوستان خود را رد کرده‌اند. از روی دیگر، فارسی زبانان بومی پاسخ‌هایی محتاطانه داده و از دلیل آوردن، توضیح دادن و بهانه آوردن در پاسخ ها استفاده کرده‌اند.
صادقی و ساوجبلاغ چیلار (۲۰۱۱) تحقیقی را با هدف مقایسه استراتژی‌های ردکردن تعارف، تقاضا، پیشنهاد و دعوت، در‌‌‌چهارگروه بومی و غیر بومی سخن‌وران انگلیسی‌زبان، انجام داده‌اند. چهار گروه عبارتست از : انگلیسی آمریکایی زبانان، سخن‌وران فارسی آذری، زبان آموزان پیشرفته ایرانی و ایرانی‌های مقیم امریکا. هرگروه شامل ۲۰ عضو است که در رده سنی ۲۰ تا ۲۵ سال قرار دارند. سخن‌وران فارسی آذری، دانشجویان ادبیات فارسی در دانشگاه تبریز هستند که تسلطشان بر زبان انگلیسی پایین است. زبان آموزان پیشرفته ایرانی در مؤسسه خصوصی در تبریز درس می‌خوانند و گروه سوم شامل ۲۰ ایرانی است که در آمریکا زندگی می کنند و سابقه بیش از ۱۰ سال زندگی در آمریکا را دارند. گروه آخر شامل ۲۰ آمریکایی بومی است که در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی درس می‌خوانند. پرسش‌نامه تکمیلی که شامل ۱۲ سؤال که پاسخی منفی دارند، این ۱۲ سوال شامل ۴ زیرگروه دعوت، پیشنهاد، تعارف و درخواست است که در هر زیر گروه ۳ سوال مطرح می‌شود. به طور کلی ایرانی‌ها استراتژی‌های غیرمستقیم و در بعضی مواقع مستقیم را برای برخورد با درخواست‌ها و دعوت‌ها به کار می‌برند. در تعارف‌ها، استراتژی‌های فرعی و غیرمستقیم همراه با بهانه را استفاده کرده‌اند و در پیشنهادها از پیشنهادهای غیر مستقیم استفاده کرده‌اند. آمریکایی‌ها، برای درخواست استراتژی‌های غیر مستقیم همراه با جانشین ها را استفاده کرده‌اند و برای دعوت، استراتژی‌های غیرمستقیم همراه با استراتژی های فرعی و برای تعارف‌ها، استراتژی‌های فرعی و غیرمستقیم معمول بوده است.
محققان انواع رد کردن ها را این چنین بیان کرده اند:
کلمات رد کردن مانند: نه، خیر ، مجاز نیست ، نمی شود.
شرح و اصطلاحی که عدم تمایل یا توانایی پذیرش را نشان می‌دهد: نه ضرورتا ، نمی خواهم ، فراموشش کن
رد کردن غیر مستقیم :

• بیان تاسف ( متاسفم)

• بهانه، دلیل و توضیح ( من هنوز کارهایی برای انجام دادن دارم)

• بیان جایگزین ( می‌تونی فردا بیای)

• قول برای پذیرش در آینده ( دفعه دیگه حتماً می یام )

• بیان شرط برای قبولی در آینده یا گذشته ( اگر تمام کنم می یام)

• تلاش در منصرف و دلسرد کردن طرف سخن

• اجتناب : غیرکلامی مانند سکوت ، مکث و دوری فیزیکی

کلامی : تغییر موضوع ، لطیفه ، تکرار قسمتی از درخواست

• آروز ( کاش می‌تونستم )

رد کردن فرعی: چیزی که یک عمل ردکردن را همراهی می‌کند ولی نمی‌تواند به طور مستقل یک ردکردن باشد.

• بیان یک توافق یا احساس مثبت : خوبه ، اما، دوست دارم بیام اما….

• ابراز همدردی یا درک ، می‌دونم توی شرایط سختی هستی