• در عملیات شبیه سازی استاد خلبان بسیار نزدیک به دانشجو بوده و کنترل بهتری دارد. حال آنکه در پرواز واقعی این نقش به دلیل موانع موجود کم رنگ تر و فاصله نیز دورتر می گردد. این نکته حساسیت آموزش را در شبیه سازی افزایش می دهد .

• امکان به مخاطره انداختن وسیله پرنده و یا جان خلبان به طور مجازی در حالت شبیه سازها بارها به وجود آمده و می توان بازتاب آن را در واکنش های دانشجویان بررسی و در تعیین سطح مهارتی و بازنگری آموزشی نتیجه مطلوبی را از آن استخراج کرد.

• در شرایط اضطراری نیز موجب کاهش استرس خلبان و معلم خلبانی می گردد.

• هزینه آموزش نسبت به پرواز واقعی بسیار کاهش می یابد.

• برنامه ریزی بسیار روان و دقیق بوده وامکان بازنگری در تمام سطوح وجود دارد.

• • با نمونه گیری در مراحل مختلف امکان بازخورد برای کنترل و اصلاح برنامه اجرایی وجود دارد. هم چنین در هر مرحله با تکرار عملیات منظم می توان با دقت بالا مشکلات را ردیابی و به برنامه زمانبندی بهینه شده دست یافت.

• هزینه های سرمایه گذاری در حداقل ممکن خود خواهند بود .

• دانشجویان پس از پرواز با شبیه ساز در آموزش ها و پرواز های واقعی از سطح مهارتی بالایی برخوردار خواهند بود.

• پرواز با شبیه ساز از امنیت بالایی برخوردار خواهد بود.

۲-۲-۶-۶) اصول آموزش توسط شبیه ساز
به عنوان یک استاد ممکن است در تدریس توسط شبیه ساز وسوسه شوید که مانند آموزش روی هواپیما و به همان طریق عمل کنید، در حالی که این کار باعث نمی شود که تأثیر اقدام شما به حداکثر برسد. برای اینکه از وقتی که روی شبیه ساز صرف می کنید بیشترین بهره را بگیرید از تعدادی اصول ساده و بدون پیچ و خم دنباله روی کنید.

• کاربرد مناسب:

مهمترین اصل منحصر به فرد در استفاده از شبیه ساز، استفاده مناسب از آن است بدین معنی که شبیه ساز را برای موردی به کار ببرید که برای آن خوب است. سعی نکنید کاری را که برای آن ساخته نشده از آن بخواهید. مثلا اگر می خواهید به شاگرد تازه کاری در مورد حرکات دستی که به فرامین وارد می شود، اصول بنیادی حرکت فرامین و همین طور تأثیرگذاری آن بر روی هواپیما دهید، تقریباً از هر شبیه سازی با کارآیی بالایا پایین می توانید استفاده کنید، این به دلیل آن است که هنوز شاگرد، توانایی تمیز دادن کارایی بالا یا پایین شبیه ساز را ندارد. در این مرحله شما نمی خواهید پرواز کردن خیلی دقیق را به شاگردتان بیاموزید، بلکه می خواهید تصویری از ارتباط بین فرامین و هواپیما را در ذهن او به وجود آورید. شما می توانید از شاگردتان بخواهید پروازی مستقیم و بدون اوج گیری و فرود انجام دهد، گردش ها را اجرا کند، پرواز اوج گیری و نزولی بکند با این که در ساده ترین شبیه سازها تأثیر نیروی موتور را بر سرعت مشاهده کند. از طرف دیگر شاید یاد دادن روش های خاصی از پرواز با دستگاه نظیر انجام یک تقرب به فرودگاه با استفاده سامانه فرود با دستگاه یک شبیه ساز با کارایی پایین، به خلبانی که دارای تجربه کافی می باشد به احتمال زیاد اشتباه خواهد بود چرا که خلبان به دلیل عملکرد شبیه ساز از موضوع منحرف شده و احتمالاً قادر به تمرکز بر آنچه که به او تدریس می کنید نخواهد بود .

• کاربرد حرفه ای:

دومین اصل برای مؤثر کردن شبیه سازها به کار بردن آنها به صورت حرفه ای است در این اصل دو بخش وجود دارد. بخش اول داشتن رویکردی مثبت در استفاده از آنها است. دوم این که برای تدریس درسی در شبیه ساز به همان اندازه آمادگی داشته باشید که در تدریس در هواپیما دارید.
به صورت خیلی فراگیر، شاگردان در قبال وسایل آموزش زمینی برخوردی منفی از خود نشان می دهند. این رفتار ممکن است عکس العملی ناشی از فهم اشتباه از میزان اهمیت شبیه سازی و وقتی که صرف آن می شود باشد. شما ممکن است در برخورد با این مقایسه ناگزیر شوید شاگرد را متقاعد کنید که وقت او به خوبی به کار گرفته می شود. متأسفانه این شیوه رفتاری منفی ممکن است مشاهده شود. یادآوری این نکته اهمیت دارد که رفتار و برخورد شاگرد با شبیه سازی می تواند تحت تأثیر رفتار خود شما به عنوان استاد باشد. هر چه خود شما با این قضیه برخورد مثبت تری داشته باشید شاگردان هم بیشتر به این فرصت آموزشی توجه خواهند داشت.
دومین جنبه کاربرد مؤثر شبیه سازها آماده شدن برای این کار است. همانطوری که در بخش قبلی یادآوری کردیم این درس های پروازی خودتان را قبلاً آماده کرده باشید اهمیت زیادی دارد. این کار به شاگرد سود زیادی را از وقتی که شاگردصرف آموزش می کند عائد او خواهد کرد. طرح درس شبیه ساز بایستی درباره تنظیمات دستگاه برای باد، موقعیت، رادیوها و غیره حاوی نکاتی باشد، به همان ترتیبی که حاوی تمام موارد طرح درس متعارف است. درباره آمادگی کامل افزون بر آنچه ذکر شد انتقال این پیام به شاگردان است که برای زمانی که روی شبیه ساز صرف می شود به همان نسبت ارزش قائل هستید .

• کاربرد مؤثر :

سومین اصل در تفکر استفاده از شبیه ساز برای آموزش ایجاد شرایط مناسب در آن برای استفاده است، به این معنی که از توانایی های شبیه ساز و تسهیلات آن به طریقی استفاده کنید که یادگیری شاگرد را تقویت کند. این توانایی ها نوعاً شامل این هستند که با تماس یک دگمه می توان آن را در وضعیت مورد نظر قرار داد، در هر زمان متوقفکرد، عوامل محیطی ( باد، ابر وطوفان ها ) را کنترل کرد و در برخی موارد پرواز را تجدید کرد.
اگر شما از این قابلیت به طرز صحیح استفاده کنید به پر بار شدن جلسه آموزش کمک می کنید . مثلاً در یک شبیه ساز می توانید در یک ساعت به دفعات عمل تقرب را به مراتب بیش تر از آنچه با هواپیما انجام می دهید تکرار کنید. این کار به جای آن که با پرواز خلبان برای رسیدن به آن نقطه انجام گیرد با قرار دادن هواپیما در مجاورت محل تقرب اجرا می گردد.
شبیه سازهایی که به خوبی به کار گرفته شوند، آموزش را به صورت عمیق تری از آنچه در هواپیما میسر است، عرضه می کنند، چرا که شما روی محیط و فضای کاری کنترل دارید. مثلاً می توانید مطمئن شوید که شاگرد در فرود با باد پهلو تجربه کامل و مناسب پیدا کرده است. چنانچه بخواهید در همین وضعیت آب و هوا با هواپیمای واقعی آموزش دهید شاید هرگز وضعیت مورد نظر برای شما ممکن نشود. به همین ترتیب شما می توانید در شبیه ساز به آسانی و با ایمنی خرابی های مجازی مانند از دست دادن موتور به هنگام بلند شدن را به وجود آورید که اگر بخواهید این کار را با هواپیما اجرا نمایید امکان دارد وضعیت خطرناکی به وجود آید.
۲-۲-۷) هواپیمایی ناجا
جمهوری اسلامی ایران بامساحت ۱۹۲/۶۴۸/۱ کیلو مترمربع وسعت جغرافیایی، و۸۷۵۵ کیلومتر مرز با ۱۵ کشور همسایه خود و وجود نقاط صعب العبور و دور دست فراوان، و وجود کاروان های بزرگ اشرار و قاچاقچیان و گروهک های ملحد منافقان که توسط دشمنان انقلاب به ویژه امریکا با انواع و اقسام سلاح های پیشرفته از جمله موشک های ضد بالگرد مجهز شده اند، همواره نیازمند برقراری ارتباط سریع و مطمئن از طریق خطوط مواصلاتی هوایی بوده است. نیروی انتظامی نیز از شمولیت این موضوع مستثنی نبوده و از آن جایی که برقراری نظم و امنیت در اقصی نقاط پهناور و وسیع میهن اسلامی اعم از محدوده شهرها، راه ها و مناطق مرزی از وظایف اصلی و مورد مطالبه کلیت نظام و اقشار مردم است ضرورت بهره گیری از یک واحد پشتیبانی هوایی مقتدر و مجهز به وسایل و تجهیزات پیشرفته امروزی امری ضروری به نظر می رسد.(دانستنیهای انتظامی – اجتماعی،۱۳۸۳)
بالگرد های هوا ناجا در انجام مأموریت های شناسایی و پشتیبانی عملیاتی پلیس امنیت نقش به سزایی را دارد، لیکن با توجه به صرف هزینه های بالای آموزش خلبانان، فرسودگی، تک موتوره و کم بودن قدرت مانور وسایل پرنده در مقابل موشک های ضد بالگرد اشرار، قاچاقچیان و منافقین (که در دره ها، شیارها و مناطق کوهستانی کشور و صعب العبور آنها کمین می کنند) و از همه مهم تر از دست دادن نیروی انسانی متخصص از یک سو و تحریم های اقتصادی و تجهیزاتی قدرت های استعماری، مشکل تهیه و خرید وسایل پروازی و کمبود ارز و امکانات مالی از سوی دیگر، مشکلات و مسائلی را فراروی سازمان قرار می دهد.
سال۱۳۷۰ به منظورپشتیبانی هوایی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از ادغام واحدهای هوایی یگان های انتظامی سابق شامل هواپیمایی ژاندارمری ویگان هوایی کمیته انقلاب اسلامی سازمان جدیدی به نام هواپیمایی نیروی انتظامی (و به اختصار هوا ناجا) بوجودآمد و تمامی وظایف وامکانات و ابنیه واحدهای مذکور به این سازمان واگذار گردید. در ذیل به شرح مختصری از تاریخچه واحدهای مذکور می پردازیم: (معظمی گودرزی، ۱۳۸۵، ص۴۱)
هواپیمایی نیروی انتظامی یکی از قدیمی ترین واحدهای هوایی کشور به شمار می رود:
الف: مأموریت

• پشتیبانی یگان های مختلف نیروی انتظامی در سراسر کشور

• پشتیبانی هوایی در مواقع بلایای طبیعی (سیل، زلزله و غیره) و مردم یاری بنا بر دستور

ب: وظایف کلی

• اجرای مأموریت هوایی به منظور دیده بانی، شناسایی عملیاتی و غیر عملیاتی، کنترل و مراقبت مرزهایی آبی، خاکی، راه ها و ترافیک شهری.

• همکاری با واحدهای نیروی انتظامی در کشف پایگاه ها، کمین گاه ها، باراندازها و نقاط اختفای قاچاقچیان، سارقان، اشرار و تعقیب آنان.

• اجرای عملیات تجسس و نجات.۱

• اجرای پروازهای الزاماتی بر اساس مقررات پروازی و روش جاری.

• اجرای عملیات امداد رسانی و مردم یاری در مواقع بروز بلایای طبیعی.

• ترابری هوایی مقامات کشور و فرماندهان نظامی، کارکنان و آماد و غیره. (معظمی گودرزی، ۱۳۸۶، ص۲۰)