پیوست ها
پیوست شماره ۱
طرح کمیسیون حقوق بین الملل در خصوص
مسئولیت مدنی بین المللی ناشی از عواقب زیانبار اعمالی
که در حقوق بین الملل منع نشده اند
طرح سال ۲۰۰۱:
پیش گیری از آسیب فرامرزی فعالیت های خطرناک[۴۹۴]
مقدمه
دولت های عضو،
با یادآوری بند ۱ (الف) ماده ۱۳ منشور سازمان ملل متحد، که اشعار می دارد مجمع عمومی به منظور تشویق توسعه تدریجی حقوق بین الملل و تدوین آن مطالعات و صدور توصیه هایی را به عمل می آورد،
با عنایت به اینکه اصل حاکمیت دایمی دولت ها بر منابع طبیعی داخل در سرزمین آنها یا به هر ترتیب تحت صلاحیت یا کنترل آنها،
همچنین با یادآوری اینکه آزادی دولت ها در انجام یا اجازه انجام فعالیت هایی در سرزمین آنها یا به هر ترتیب تحت صلاحیت یا کنترل آنها نامحدود نیست،
با یادآوری اعلامیه ریو در زمینه محیط زیست و توسعه مورخ ۱۳ ژوئن ۱۹۹۲،
با شناسایی اهمیت ترغیب همکاری بین المللی،
به شرح زیر به توافق رسیده اند:
ماده ۱. شمول
مواد حاضر بر فعالیت های مجاز بین المللی اعمال می گردند که خطر ایجاد آسیب فرامرزی قابل توجه را از طریق پیامد های فیزیکی خود در بر دارند.
ماده ۲. کاربرد اصطلاحات
برای اهداف مواد حاضر:
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

الف) «خطر ایجاد آسیب فرامرزی قابل توجه» خطراتی را شامل می شود که در آنها احتمال بالایی از ایجاد خطر قابل توجه فرامرزی و نیز احتمال ضعیفی از ایجاد آسیب فاجعه آمیز فرامرزی وجود دارد؛
ب) منظور از «آسیب»، صدمه به اشخاص، اموال یا محیط زیست است؛
ج) «آسیب فرامرزی»، آسیبی است که در سرزمین یک دولت، یا در مکان های دیگری تحت صلاحیت یا کنترل دولتی غیر از دولت مبدأ شده باشد، صرف نظر از اینکه دولت های درگیر مرز مشترک دارند یا خیر؛
د) «دولت مبدأ» دولتی است که در سرزمین یا به هر ترتیبی تحت صلاحیت یا کنترل آن فعالیت های مذکور در ماده ۱ طراحی و اجرا شده اند؛
و) «دولت در معرض خطر» دولت یا دولت هایی است که در سرزمین آن خطر آسیب فرامرزی قابل توجه وجود داشته یا بر هر مکانی که چنین خطری وجود دارد صلاحیت یا کنترل دارد؛
ه) منظور از «دولت های درگیر» دولت مبدأ و دولت در معرض خطر است.
ماده ۳. پیش گیری
دولت مبدأ باید تمام اقدامات مناسب را به منظور پیش گیری از بروز آسیب فرامرزی قابل توجه یا در هر حادثه ای به منظور کاهش خطر ناشی از آن به انجام رساند.
ماده ۴. همکاری
دولت های درگیر باید با حسن نیت با یکدیگر همکاری نموده و، در صورت لزوم، از کمک یک یا چند سازمان بین المللی ذیصلاح در پیش گیری از بروز آسیب قابل توجه فرامرزی یا در هر حادثه ای در کاهش خطر ناشی از آن بهره مند می شوند.
ماده ۵. اجرا
دولت های درگیر باید همه اقدامات مربوط به قانونگداری، اقدامات اداری یا دیگر موارد را از جمله ایجاد مکانیزم های نظارتی مناسب در خصوص ترتیبات مواد حاضر انجام دهند.
ماده ۶. دولت مبدأ باید اجازه قبلی خود را برای موارد زیر لازم بداند:
الف) هر یک از فعالیت های مشمول مواد حاضر که در سرزمین، صلاحیت یا تحت کنترل آن انجام می گیرد؛
ب) هر تغییر عمده در یکی از فعالیت های مشمول بند الف؛
ج) هر طرحی برای تغییر فعالیتی که ممکن است آن را به فعالیتی تحت شمول مواد حاضر تبدیل سازد.

    1. لزوم اجازه که توسط یک دولت مقرر می گردد در خصوص همه فعالیت های در جریان نیز که تحت شمول این مواد قرار می گیرند، اعمال خواهد شد. اجازه نامه های صادرشده توسط دولت برای فعالیت های در جریان به منظور مطابقت با این مواد بازنگری خواهند شد.

    1. در صورت عدم تطابق با شروط مندرج در اجازه نامه، دولت مبدأ اقدام لازم را از قبیل لغو اجازه نامه صورت خواهد داد.

ماده ۷. ارزیابی خطر
هر نوع تصمیمی در خصوص صدور مجوز برای فعالیتی که تحت شمول مواد حاضر قرار می گیرد، باید به ویژه بر یک ارزیابی از آسیب فرامرزی حاصل از آن فعالیت، شامل ارزیابی تأثیرات زیست محیطی آن استوار باشد.
ماده ۸. اخطار و اطلاع رسانی

    1. در صورتیکه ارزیابی مذکور در ماده ۷ حاکی از وجود خطر ایجاد یک آسیب فرامرزی قابل توجه باشد، دولت مبدأ دولت در معرض خطر را به موقع از وجود خطر و ارزیابی صورت گرفته مطلع ساخته و اطلاعات فنی موجود و تمام اطلاعات دیگری را که ارزیابی بر آن استوار است، به آن دولت ارسال می دارد.
    1. دولت مبدأ تا زمان دریافت پاسخ دولت در معرض خطر در مدت زمانی که از شش ماه بیشتر نخواهد بود، در خصوص صدور مجوز برای فعالیت هیچ تصمیمی نخواهد گرفت.

ماده ۹. مشورت در خصوص اقدامات پیش گیرانه

    1. دولت های درگیر، با در خواست هر یک از آنها، با هدف دست یابی به راه حل های قابل قبول در خصوص اقداماتی که به منظور کاهش آسیب قابل توجه فرامرزی یا در هر حادثه ای به منظور کاهش خطر ناشی از آن باید انجام گیرد، با هم مشورت خواهند نمود. دولت های درگیر، در آغاز این مشورت ها، در مورد چارچوب زمانی آن به توافق خواهند رسید.
    1. دولت های درگیر بر پایه یک تعادل منصفانه منافع با توجه به ماده ۱۰ به دنبال راه حل خواهند بود.
    1. در صورتیکه مشورت های مذکور در بند ۱ منجر به راه حل مشترکی نشد، دولت مبدأ منافع دولت در معرض خطر را در صورتیکه تصمیم به صدور مجوز برای فعالیت گرفت، بدون تأثیر بر حقوق هیج دولت در معرض خطر، در نظر خواهد گرفت.

ماده ۱۰. عناصر درگیر در تعادل منصفانه منافع
به منظور دستیابی به تعادل منصفانه ای منافع مذکور در بند ۲ ماده ۹، دولت های درگیر تمامی عناصر و شرایط را درنظر می گیرند، شامل:
الف) درجه خطر آسیب فرامرزی قابل توجه و درجه قابلیت دسترس ابزار پیش گیری یا کاهش خطر یا بازسازی آسیب؛
ب) اهمیت فعالیت، با توجه به فواید کلی آن از نظر اجتماعی، اقتصادی و فنی برای دولت مبدأ در رابطه با آسیب بالقوه آن برای دولت در معرض خطر؛
ج) خطر آسیب قابل توجه به محیط زیست و قابلیت دسترس وسیله پیش گیری، یا کاهش خطر یا باز سازی محیط زیست؛

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...