جدول (۴-۲۳) تجانس واریانس بین نقش آموزش عالی در توسعه فرهنگی با توجه به وضعیت کاری(علمی و اداری)

به منظور تحلیل های واریانسی متغیرهای وابسته در سطوح وضعیت کاری(علمی و اداری) و با توجه به کنترل خطای نوع اول به روش بنفرونی(آلفای جدید برابر با ۰۱/۰ ) مشخص گردید که تحلیل واریانس یک متغیره هیچکدام از متغیرها معنادار نیست.
فصل پنجم
نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات
۵-۱- مقدمه :
این پژوهش با هدف مطالعه نقش آموزش عالی در توسعه فرهنگی در دانشگاه پیام نور مرکز کرج صورت گرفته است. در فصول قبل کلیات پژوهش،پیشینه پژوهش،روش شناسی پژوهش و تجزیه تحلیل آنها ارائه گردیده است.در این فصل نتایج حاصل از این پژوهش و همچنین پیشنهادات کاربردی بر اساس نتایج حاصله ارائه می شود و در نهایت پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی ارائه می گردد.

۵-۲- نتیجه گیری یافته ها
با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها در فصل چهارم نتایج پژوهش در دو بخش به شرح زیر ارائه و بحث می گردد :
۵-۲-۱- یافته های حاصل از داده های توصیفی
در هر پژوهشی آمار توصیفی و بررسی متغیرهای جمعیت‌شناختی یکی از بخش‌های مهم آن فرایند محسوب می‌شود که در جای خود از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار است.
بررسی های توصیفی نشان می دهد که بیشترین تعداد افراد نمونه ( ۶۹ %) مرد بوده اند و مابقی افراد نمونه زن بوده اند. بیشترین افراد نمونه در بازه سنی ۳۶ تا ۴۵ سال می باشد. از نظر مدرک تحصیلی، مدرک دکترا و سپس کارشناسی ارشد دارای بالاترین فراوانی است.
در رابطه با سابقه کار افراد نمونه مورد مطالعه بین ۵-۱۰سال سابقه کار داشته اند و جزء افرادی بوده اند که دارای سابقه نسبتا خوبی در حوزه مربوط به این پژوهش می باشند. بیشترین فراوانی در میزان وضعیت های کاری ابتدا مربوط به علمی ( ۷۰ % ) و سپس اداری ( ۳۰ % ) می باشد .
بنابراین پایایی مولفه ها و پرسشنامه نقش آموزش عالی در توسعه فرهنگی در حد قابل قبول است و رابطه تمامی مولفه ها با هم معنادار می باشد.
۵-۲-۲- یافته های حاصل از داده های استنباطی
براساس تحلیل اکتشافی مرحله اول(پرسشنامه نقش آموزش عالی در توسعه فرهنگی) نتایج نشان می دهد که تمامی پیش فرض های مورد نیاز مربوط به استفاده از روش تحلیل عاملی رعایت شده است. آزمون کیسر – می یر و اوکلین شاخصی برای کفایت نمونه است. بر اساس آزمون مذکور می توان میزان تعلق متغیر ها به یکدیگر(علیت عاملی) و در نتیجه مناسب بودن آن ها را برای تحلیل عاملی تشخیص داد و هم مناسب بودن هر متغیر را به تنهایی مشخص کرد. با توجه به اینکه مقدار آن برابر با ۷۹/۰ می باشد، لذا قضاوت در مورد آن در حد عالی گزارش می شود.