۱۲/۱۲

۲۲/۱۶

۹ طبقه

۶۱/۷

۹۷/۶

۱۵/۱۲

۲۵/۱۶

۵ طبقه

۷۱/۱۱

۰۸/۷

۵۱/۱۲

۳۱/۱۶

۴ طبقه

۴۵/۱۲

۱۷/۷

۶۵/۱۲

۵۱/۱۶

یک درجه آزاد

۱۵/۷

۶/۱۲

۴

معادلات حرکت برای تغییر شکل‌های مودی از هم مستقل می‌گردد و در این حالت اصلاح میرایی و سختی اضافه‌شده توسط میراگر ویسکوالاستیک می‌تواند با بهره گرفتن از روش انرژی کرنشی مودال صورت گیرد. بنابراین نسبت میرایی در مود i ام می‌تواند از رابطه زیر محاسبه گردد:

که در آن () ضریب اتلاف ماده ویسکوالاستیک در فرکانس مودی سازه اولیه، انرژی کرنشی مودi ام سیستم همراه با میراگر و انرژی ذخیره‌شده در میراگرهای ویسکوالاستیک
می‌باشد. این انرژی‌ها از رابطه (۲-۵۷) محاسبه می‌گردند.
که در آن بردار شکل مودی i ام مطابق با و K ماتریس سختی سازه اولیه بدون میراگر و ماتریس سختی ناشی از اضافه شدن میراگر می‌باشد. بنابراین معادله (۲-۵۶) به‌صورت زیر بیان می‌شود.
فرکانس مودی اصلاح‌شده بواسطه سختی ناشی از میراگر ویسکوالاستیک از رابطه (۲-۵۹) محاسبه
می‌شود:
که در آن M ماتریس جرم سازه می‌باشد. درصورتی‌که از تغییر، شکل‌های مودی بواسطه میراگرهای اضافه‌شده صرف‌نظر شود رابطه (۲-۵۸) به‌صورت زیر ساده می‌شود:
که در آن فرکانس مودی مود iام سازه‌ اولیه می‌باشد و فرکانس سازه با میراگر می‌باشد. با بهره گرفتن از نسبت‌های میرایی معادل محاسبه‌شده توسط این روش، می‌توان به‌عنوان میرایی مودال در تحلیل دینامیکی خطی، پاسخ سازه مجهز به این میراگر را محاسبه نمود. نتایج به‌دست‌آمده نمایانگر تطابق مناسبی بین این روش و نتایج آزمایشگاهی می‌باشد.
۲-۵-۷-۵ روش طراحی
یکی از ابتدایی‌ترین نیازها در طراحی سازه، تخمین دقیقی از پاسخ سازه طراحی ‌شده تحت شرایط بارگذاری می‌باشد. در طراحی سازه با میراگر ویسکوالاستیک با بهره گرفتن از روش انرژی کرنشی مودال این امکان برای طراحان فراهم می‌گردد که پاسخ‌های سازه را با تحلیل دینامیکی خطی با دقت مناسبی پیشگویی نمایند.
در طراحی سازه‌های مجهز به میراگر ویسکوالاستیک مهم‌ترین قدم تعیین نسبت میرایی می‌باشد. همانند سایر وسایل طراحی، طراحی سازه‌های متشکل از میراگر ویسکوالاستیک، یک‌روند تکراری را دنبال می کند.
در ابتدا، سازه بدون میراگر تحلیل می‌گردد. در گام بعدی می‌بایست نسبت میرایی معادل موردنیاز تعین گردد تا بتوان میراگر ویسکوالاستیک مناسب را انتخاب نمود.