سیب زمینی

۲۹

۰/۱۵

۶/۶۱

ذرت خوشه ای

-

۶/۳

۲/۱۹

ذرت

-

۹/۲

۹/۲۷

ت) کشت نواری:
در کشت نواری، علف‌هایی نظیر Napier hybrid و بقولات (لوبیا، باقلا و …) انتخاب شده را میتوان در بین محصولات کشت شده و در طول نوارهای همتراز روی شیب‌های تعدیل شده کاشت و از ‌‌این طریق به حفظ آب باران کمک کرد.
در اراضی تپه‌‌ای، کاشت علوفه‌ی مناسب و تراسبندی شیب‌های تند جهت بهبود الگوی استفاده زمین بسیار مفید خواهد بود.
ث) جمعآوری رواناب و بازیافت آن:
ساخت مخزن کوچک کمک میکند تا روانابی که قابل بازیافت است، جمع‌‌آوری شود. میتوان به طور مؤثری مقدار قابل توجهی از رواناب باران را که از طریق جریان رودها از بین می رود جهت تغذیه منابع آب زیرزمینی و سپس برای استفاده در فصول خشک از طریق انتقال آن به گودال‌ها، چاه ها، حوضچه‌ها به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، بکار برد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

در آبریزها مقدار مناسبی آب میتواند ذخیره شود که میتوان از‌‌این آب در دوران خشکسالی از طریق سیستم جریان ثقلی استفاده کرد. اجرای چنین تکنیک‌های در مقیاس‌های بزرگ کمک بسیار بزرگی در بهرهبرداری از منابع موجود آب میکند، چرا که در غیر ‌‌این صورت ‌‌این آب‌ها به دریا سرازیر میشوند. برای یک آبریز کوچک، ‌‌ایجاد راه آب‌های چمن کاری شده و مجرای خروجی یکی از اساسیترین موارد مورد نیاز است. ‌‌ایده آلترین راه آب‌های چمن کاری شده یک فرو رفتگی طبیعی در جایی است که آبریز مسطحترین شیب را دارد.
سیستم شیاری (فارو) پشته‌‌ای:
بیشتر آب باران را میتوان در شیارهایی که در سیستم شیاری پشته‌‌ای یا شیاری بستری ‌‌ایجاد شدهاند حفظ کرده و در زمین‌های تپه‌‌ای، محصولاتی نظیر قهوه، هل و … را در ‌‌این شیارها کشت کرد.
از هر دو روش سیستم جمعآوری آب درون ردیفی (intro- row) و درون بستری (intro- plot) میتوان برای حفظ و نگهداری آب استفاده کرد.
ج) بادشکن‌ها و کمربندی‌های حفاظتی:
بادشکن‌ها و کمربندهای حفاظتی در اطراف مزرعه یا در میان جهت وزش باد، از محصولات در برابر خراب شدن محافظت میکنند.
۲) مدیریت و نگهداری آب باران:
ذخایر طبیعی آب باران باید تا حد امکان به طرقی که در زیر آمده است حفظ و نگهداری شود:
- سیستم‌های خاکورزی و خیشزنی تابستان
- کشت روی خطوط تراز
- بالا آوردن بندها روی شیب (٪۱/۰ تا ٪۳/۰) و‌‌ ایجاد راه آب
- زراعت متمرکز و مدیریت علف‌های هرز
- مدیریت گیاه
به علاوه مدت زمان و شدت بارش از فاکتورهای مهم برای کشت دیم به ویژه در مناطق خشک و نیم خشک محسوب میشوند.
به دلیل باران‌های نامنظم و غیر قابل پیشبینی، کشاورزان با مشکل قابل دسترس بودن آب در طول دوران رشد محصولات خود، روبرو هستند. برای غلبه بر‌‌این مشکل کشاورزان نیاز به ساخت یک مخزن مناسب برای ذخیرهسازی آب باران و توزیع دوباره‌ی آب در مزرعه دارند. بسته به بارش، نوع خاک، شرایط فیزیکی و توپوگرافی خاک، سیستم‌های مختلف مدیریت آب برای مناطق مختلف مناسب هستند.
مدیریت آب باران:
مدیریت مؤثر آب باران کلید مؤفقیت کشت در اراضی خشک است. مدیریت آب باران به معنی کنترل رواناب سطحی است. توپوگرافی موجی و کشت نامناسب در شیب‌های تند منجر به تشکیل رواناب سطحی میشود که نتیجه آن فرسایش شدید خاک خواهد بود. مدیریت آب باران شامل موارد زیر است:
- زهکش‌های انحرافی و سکوبندی نالا
- ایجاد گودال‌هایی از میان گیاهان
- کشت همتراز جهت کاهش رواناب و اتلاف خاک
- جمعآوری رواناب، ذخیره و بازیافت آب باران در طول باران‌های موسمی به منظور بهرهبرداری بهتر از آب باران، کنترل فرسایش و آبیاری جهت محافظت از حیات گیاه در زمان خشکی و همچنین امکان کشت دوم در طول فصول بارندگی.
۱) مدیریت باران غیر قابل اطمینان (۵۰۰ میلیمتر در سال یا کمتر)
در زمینهای کم باران، تأسیس یک حوضچه ۵/۰ هکتار متری برای هر ۱۰هکتار کار عاقلانه‌‌ای است. با چنین استخری، انتظار میرود حدود ۱۰٪ باران سالانه ذخیره شود. انتظار میرود که در حدود ۴ هکتار زمین (۴۰٪ سطح زمین) را بتوان دوبار و هر بار ۵ سانتیمتر از طریق تغذیه آب ذخیره شده آبیاری کرد.
میتوان علاوه بر ساخت استخر جهت حفظ و نگهداری از آب نهرهای آبی که در شیب‌های کناری آن‌ها علوفه و چمن کاشته شده استفاده کرد. در‌‌این فرایند بالغ بر ۸۵٪ رواناب را میتوان ذخیره کرده و ۲۴٪ زمین را با یک بار آبیاری ۵/۶ سانتیمتری میتوان آبیاری کرد.
در چنین اراضی کم بارانی نکاتی که بر آنها باید تأکید کرد عبارتند از:
الف) تثبیت محصول بعد از کشت وبذرپاشی
ب) پرورش و کشت محصولات مقاوم در برابر خشکی
پ) تطبیق سیستم‌های مناسب کشت نظیر:
- ارزن که همراه با لوبیای سودانی یا کرچک کاشته شود.